Mπορούμε να γίνουμε 1000 χρονών;

Το απόγειο της Πολιτικής Παρακμής- Χειρότερα δε γίνεται

Μιλάμε χρόνια τώρα για την παρακμή και για την κρίση του πολιτικού συστήματος που εκτός των άλλων μας έφερε και στην κατάσταση που βιώνουμε σήμερα και πράγματι η παρακμή του πολιτικού συστήματος ήταν μεγάλη. Το χειρότερο όμως είναι ότι αυτή η πολιτική παρακμή όχι μόνο συνεχίζει αμείωτη, αλλά αυξάνει και χθες ίσως να έφθασε στο πραγματικό της απόγειο.

Επί τριάντα χρόνια το πολιτικό σύστημα με διαχειριστές του το ΠΑΣΟΚ και τη Νέα Δημοκρατία κατάφερε -με αρχή τη δεκαετία του 80- να φέρει την Ελλάδα σε τέτοια δημοσιονομική κατάσταση, ώστε να έχει μεγαλύτερο χρέος από όλες τις χώρες της Ευρωπαϊκής ένωσης και μεγαλύτερο έλλειμμα από όλες τις χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Παρόλα αυτά η πολιτική παρακμή είναι τώρα χειρότερη και ας πάρουμε ένα ένα τα κόμματα, για να το δούμε...

ΠΑΣΟΚ: Κατάφερε τους μήνες της διακυβέρνησής του να πείσει τις αγορές ότι θα χρεοκοπήσουμε. Και το πρόβλημα είναι ότι, αν οι αγορές πειστούν ότι μία χώρα θα χρεοκοπήσει, τότε όντως η χώρα αυτή λίγο χρέος να έχει χρεοκοπεί (και εμείς έχουμε πολύ!!). Δεν κατάφερε να κάνει τις αγορές έστω και λίγο να ανησυχήσουν όταν με βεβαιότητα ότι θα έπαιρνε τις εκλογές ανακοίνωνε φαρδιά πλατιά ότι θα αυξήσει τα ελλείμματα, για να "αναθερμάνει" την αγορά και να μην πέσουμε στην ύφεση. Δεν κατάφεραν να ανησυχήσουν σχεδόν καθόλου οι αγορές από την ανακοίνωση -την τελείως επίσημη- ότι η χώρα έχει πάνω από 12% έλλειμμα. Έφθασαν όμως οι αγορές πραγματικά να πιστεύουν στη χρεοκοπία της Ελλάδας μετά τους 5 ή 6 μήνες διακυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ, περίοδο στην οποία επεδείχθη τεράστια κινητικότητα από τη πλευρά της κυβέρνησης και εσωτερικά και εξωτερικά. Δεν ξέρω τι ήταν ακριβώς αυτό, που τους τελευταίους μήνες έκανε τις αγορές να πιστεύουν ότι μπορεί να χάσουν τα χρήματά τους, αν επενδύσουν στους τίτλους του δημοσίου, αλλά αυτό έγινε και προφανώς τη πρώτη και βασική ευθύνη έχει η κυβέρνηση. Έρχεται, λοιπόν, χθες η κυβέρνηση και μετά από αυτή τη βιβλικής σημασίας ανικανότητά της, αντί να απολογηθεί, να αναγνωρίσει τα λάθη της και να καλέσει τις πολιτικές δυνάμεις σε συστράτευση, ώστε να ληφθούν τα μέτρα που πρέπει να ληφθούν, εκείνη πυροδοτεί το πολιτικό κλίμα, δίνει άπλετες δικαιολογίες στη Νέα Δημοκρατία, για να μην ψηφίσει τα μέτρα και το χειρότερο μένουνε ακόμα αμφιβολίες (κυρίως στις αγορές) για το αν θα είναι επαρκείς οι ενέργειές μας. Και για το τελευταίο δε φταίει η ένταση των μέτρων, όπως πιστεύω δεν έφταιγε η έντασή των μέτρων του προγράμματος σταθερότητας για την αναξιοπιστία του τελευταίου. Οι αμφιβολίες μένουν γιατί ακόμα δε φαίνεται να υπάρχει συντεταγμένο, μελετημένο και σαφές σχέδιο για μείωση των ελλειμμάτων. Αυτό το σχέδιο είναι που σε μεγάλο βαθμό ακόμα λείπει από τη δημοσιονομική μας πολιτική. Αυτή είναι η τεράστια πολιτική παρακμή της κυβέρνησης και για μένα το επιχείρημα ότι όντως λαμβάνονται μέτρα δυσάρεστα δε λέει τίποτα. Εδώ που έφθασε η κατάσταση αυτά τα μέτρα είναι ευχάριστα σε σχέση με τη μη λήψη μέτρων είναι άλλη μία προσπάθεια να μη φανούν δυσάρεστοι σε λίγο καιρό ανακοινώνοντας ότι δε θα πληρώσουν μισθούς...

Νέα Δημοκρατία: Στην αρχή της διακυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ το στήριξε στη λήψη σκληρών μέτρων, αλλά πολύ γρήγορα εκμεταλλεύτηκε τις δικαιολογίες που χυδαία της έδωσε το ΠΑΣΟΚ (με την κριτική της στην προηγούμενη κυβέρνηση, αλλά κυρίως με τη σύσταση αυτών των απαράδεκτων εξεταστικών επιτροπών) και στράφηκε κατ'αρχήν εναντίον οποιασδήποτε κίνησης του ΠΑΣΟΚ. Η κριτική που κάνει στο ΠΑΣΟΚ για τη διαχείριση των δημοσιονομικών είναι πάνω κάτω σωστή, αλλά αυτό δε συνιστά και φοβερό προσόν, καθώς τη βολεύει πλήρως να την ισχυριστεί. Ενώ αντίθετα αυτό μετατρέπει ακόμα πιο απαράδεκτη τη στάση της εχθές να μην υπερψηφίσει τα μέτρα.

Παρόλα αυτά τα παραπάνω ασφαλώς δεν αρκούν, για να φθάσει στο απόγειο της πολιτικής της παρακμής. Προφανώς, λοιπόν, για να μη μείνει πίσω και σε αυτό, χθες διέγραψε την Ντόρα Μπακογιάννη από τις τάξεις της, επειδή εκείνη έκανε το χρέος της και ψήφισε τα μέτρα... Κατάφερε, λοιπόν, η Νέα Δημοκρατία να δείξει τρία πράγματα: Πρώτον ότι ο αντιδημοκρατικός τρόπος που λειτουργεί είναι τέτοιος που ο αυταρχισμός δεν περιορίζεται μόνο στη διαμόρφωση των θέσεων της παράταξης, αλλά και στη διαγραφή στελεχών ακόμα και αν αυτά εκφράζουν το 40% των hard-core νεοδημοκρατών, δεύτερον ότι η λαϊκιστική στάση της μη υπερψήφισης των μέτρων δεν περιορίζεται εκεί, αλλά και στη διαγραφή των αντιφρονούντων και τρίτον ότι είναι ακόμα χειρότερη και από το ΠΑΣΟΚ, όταν το τελευταίο διέγραψε το Σημίτη...

ΣΥΡΙΖΑ: Η πολιτική παρακμή του ΣΥΡΙΖΑ έφθασε στο απόγειό της επειδή αυτό το κόμμα είναι περισσότερο στον κόσμο του από ποτέ άλλοτε. Ανέκαθεν γνωρίζαμε ότι βρίσκονται σε διαφορετικό ηλιακό σύστημα. Τελευταία είχαμε διαπιστώσει ότι πλέον είναι σε διαφορετικό γαλαξία. Τώρα καταλάβαμε από τη στήριξη δημοψηφίσματος και από τις προτάσεις για ακύρωση του μηχανισμού στήριξης και την προώθηση ευρωομολόγου (!!!) ότι πλέον κινούνται σε διαφορετικό σύμπαν...

Δεν έχει ανακαλυφθεί κάτι άλλο στο οποίο να μπορούνε να φθάσουν...

ΚΚΕ: Εδώ η πολιτική παρακμή είναι μάλλον η εμφανέστατη. Ακούσαμε πρόσφατα από αυτό το κόμμα ότι δεν είναι υποχρεωμένοι να υπακούν στο σύνταγμα και το βλέπουμε τον τελευταίο καιρό να θέλει σχεδόν κυριολεκτικά και φανερά την κατάρρευση της Ελλάδας. Εγώ τουλάχιστον, αυτό κατάλαβα όταν άκουσα χθες από την Παπαρήγα ότι δε θα βοηθήσει τον καπιταλισμό να βγει από τα αδιέξοδά του...

ΛΑΟΣ: Είναι το μόνο κόμμα που δε βρίσκεται σε καμία περίπτωση στο απόγειο τη πολιτικής του παρακμής. Ε νομίζω ότι αυτό από μόνο του συνιστά επιβεβαίωση της γενικής πολιτικής παρακμής η οποία εχθές ειδικά έφθασε στο απόγειό της...

Το μόνο που μας σώζει από τη χρεοκοπία είναι το γεγονός ότι τα ίδια τα κόμματα και κυρίως τα κόμματα εξουσίας είναι τόσο γαντζωμένα πάνω στο κράτος που αν χρεοκοπήσουμε θα χρεοκοπήσουν και τα ίδια...