Η ανάρτηση είναι λίγο καθυστερημένη, αλλά η παρανόηση που θα ήθελα να ξεδιαλύνω είναι αρκετά μεγάλη και νομίζω ότι έχει εφαρμογή ή παροιμία κάλλιο αργά παρά ποτέ...
Το συγκεκριμένο σποτάκι πέρα από τις περιβαλλοντικές πολιτικές που προωθεί, αναφέρει και ότι θα υπάρξουν στην Ευρώπη 5.000.000 πράσινες θέσεις εργασίας. Σε άλλο σποτάκι αναφέορνται 2.οοο.οοο νέες θέσεις εργασίας (http://www.youtube.com/watch?v=yi27dB0wvnE&feature=related). Δεν ξέρω αν εννοούν το ίδιο πράγμα και απλώς έχουν κάνει λάθος, η ουσία είναι ότι και οι δύο αναφορές είναι πολυ παραπλανητικές και στην ουσία υπονοούν ότι θα μειωθεί η ανεργία και ότι θα υπάρξει οικονομική ανάπτυξη...
Οι πολιτικές που προτείνουν οι πράσινοι -αν το ψάξει κανείς- είναι να γίνουν απο κοινού και δημόσιες επενδύσεις και ιδιωτικές επενδύσεις σε πράσινη ενέργεια και υποδομές. Οι δημόσιες επενδύσεις μπορούν να γίνουν άμεσα προφανώς, ενώ οι ιδωτικές θα ενθαρρυνθούν από ρυθμίσεις της αγοράς και από επιδοτήσεις. Το ερώτημα, λοιπόν, είναι αν γίνεται μέσω δημόσίων ή ιδιωτικών επενδύσεων (με τον τρόπο που προτείνονται) να μειωθεί η ανεργία και να υπάρξει ανάπτυξη.
Οι δημόσιες επενδύσεις χρηματοδοτούν τις θέσεις εργασίας των δημοσίων υπαλλήλων και των υπαλλήλων που εργάζονται για τους πελάτες του δημοσίου, δηλαδή τους αναδόχους δημοσιών έργων. Αν ξαφνικά σταματήσουν να υπάρχουν δημόσιες επενδύσεις, τότε θα πάψουν να υπάρχουν και οι προαναφερθείσες θέσεις εργασίας. Έτσι θα μπορούσε κανείς εύκολα να πει ότι όσο περισσότερες είναι οι δημοόσιες επενδύσεις τόσο μεγαλύτερη είναι η απασχόληση και τόσο λιγότερη η ανεργία. Τα χρήματα όμως, για να γίνουν οι δημόσιες επενδύσεις αντλούνται μέσω των φόρων από τα εισοδήματα και την κατανάλωση των μελών της οικονομίας, που είναι οι ιδιώτες. Οι τελευταίοι είτε θα ξοδέψουν τα χρήματά τους είτε θα τα βάλουν στην τράπεζα η οποία θα τα διοχετεύσει πάλι στην οικονομία. Έτσι τα χρήματα που θα ξοδέψουν οι ιδιώτες και τα χρήματα που θα διοχετευθούν μέσα στην οικονομία χρηματοδοτούν και αυτά με τη σειρά τους θέσεις εργασίας στην ιδιωτική οικονομία. Αν οι φόροι όμως αυξηθούν, για να χρηματοδοτήσουν τις πράσινες θέσεις εργασίας, τότε τα διαθέσιμα χρήματα των ιδιωτών θα μειωθούν και επομένως θα μειωθούν και οι θέσεις εργασίας που χρηματοδοτούνται από την ιδιωτική οικονομία.
Εναλλάκτικα αν μειώσει το κράτος τις δαπάνες του σε κάποιον άλλο τομέα, όπως για παράδειγμα στην παιδεία, για να χρηματοδοτήσει με αυτό τον τρόπο πράσινες υποδομές, τότε θα δημιουργηθούν πράσινες θέσεις εργασίας αλλά θα καταργηθούν θέσεις εργασίας στην παιδεία. Όταν το κράτος αυξάνει τις δαπάνες του ως ποσοστό του ΑΕΠ δε μειώνει την ανεργία, απλώς αυξανεί το ποσοστό των εργαζομένων που έχουν εργοδότη το κράτος και μειώνει το ποσοστό των ανθρώπων που απασχολούνται από την ιδιωτική οικονομία. Έτσι αν το κράτος δεν ξοδεύει τίποτα, τότε όλοι θα απασχολούνται από την ιδιωτική οικονομία ενώ αν ξοδεύει το 100% του ΑΕΠ τότε δε θα απασχολεί κανέναν η ιδιωτική οικονομία και θα τους απασχολεί όλους το κράτος, όπως στα κομμουνιστικά καθεστώτα.
Ο μόνος τρόπος να μειωθεί η ανεργία άμεσα μέσω των δημοσίων επενδύσεων είναι αν μειωθούν οι μισθοί και μπορουν έτσι με λιγότερα χρήματα να υπάρχουν περισσότερες θέσεις εργασίας.
Με ανάλογη συλλογιστική μπορεί κανείς να δείξει ότι και οι ιδωτικές επενδύσεις, αν στραφούν περισσότερο προς την πράσινη κατεύθυνση, τότε θα αποστραφούν από άλλες δραστηριότητες της οικονομίας, με αποτέλεσμα πάλι να μειωθεί η σχετική με αυτές απασχόληση. Η μείωση της ανεργίας θα μπορούσε να επιτευθεί μόνο αν οι νέες επενδύσεις περιλάμβαναν δραστηριότητες με μεγαλύτερο ποσοστό χαμηλόμισθης εργασίας. Στην πραγματικότητα όμως αντί για αυτό μάλλον το αντίθετο συμβαίνει με τις πράσινες θέσεις εργασίας, καθώς οι περισσότερες απο αυτές αφορούν εξειδικευμένες γνώσεις και ως εκ τούτου είναι ακριβότερες.
Πέρα όμως από αυτό, η ανάγκη να υπάρξουν κρατικές παρεμβάσεις, ώστε να υποστηρίξουν οι ιδιωτικές επιχειρήσεις τις πράσινες υποδομές σημαίνει ότι οι τελευταίες είναι λιγότερο παραγωγικές. Συνεπώς η ανερεγία απο τη μία δε θα μειωθεί, η παραγωγή όμως από την άλλη θα μειωθεί. Οι εργαζόμενοι θα είναι ίδιοι σε αριθμό, αλλά τα αγαθά θα χρειάζονται περισσότερες εργατικές ώρες, για να παραχθούν, με αποτέλεσμα αναγκαστικά να μειωθεί η παραγωγή. Με αυτό τον τρόπο ακόμα αν και οι ονμαστικοί μισθοί δεν αλλάξουν, οι πραγματικοί μισθοί θα μειωθούν λόγω της μείωσης των αγαθών.
Στην οικονομία ουσιαστικά δύο τομείς έχουν σημασία αφενός η ποσότητα και η ποιότητα της παραγωγής και του πλούτου και αφετέρου η διάχυσή τους. Η πράσινη ανάπτυξη είναι η ανάγκη να παράγουμε τα αγαθά μας με μικρό αντίκτυπο στο περιβάλλον. Η επίτευξη αυτού του σκοπού χρειάζεται περισσότερο κόπο. Αυτός ο κόπος όπως και να το κάνουμε θα πρέπει να αποτυπωθεί στην οικονομία. Η μείωση της παραγωγής και συνακόλουθα των πραγματικών μισθών είναι καταρχήν αυτό το αποτύπωμα, αυτή η επίπτωση. Το να δεχθούμε αυτό το βάρος είναι μία πολιτική επιλογή που ίσως να χρειάζεται να κάνουμε. Είναι απαράδεκτο όμως να παρουσιάζουμε ότι δε θα υπάρχει κανένα κόστος για όλες αυτές τις υποδομές.
Εφόσον θα υπάρξει όφελος στο περιβάλλον θα πρέπει κάποιος να το πληρώσει. Όπως υπάρχει κόστος σε μία οικογένεια όταν καθαρίζει το σπίτι της, έτσι υπάρχει και κόστος στην κοινωνία, αν θέλουμε να καθαρίσουμε τον πλανήτη μας. Το κόστος δε σημαίνει ότι θα αφήσουμε το σπίτι μας βρώμικο και ούτε σημαίνει ότι θα αφήσουμε τον πλανήτη μας βρώμικο, αλλά υπάρχει...
Θα σου τα πω με παραδείγματα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑγρότης στην Αργολίδα μένει προσκολημένος στην παλιά λογική της μονοκαλλιέργειας πορτοκαλιάς. Εργάζεται ο ίδιος και πιθανόν εάν έχει πολλά στρέμματα και ένα άτομο ακόμα.
Αγρότης στην Αργολίδα (γνωρίζεις και εσύ καλά), προχωράει σε βιολογικές πολυκαλλιέργειες, διότι εκεί βρίσκει αγορές να πωλήσει τα προιόντα του. Εργαζόμενοι τουλάχιστον 20 σε αγροτική κλίμακα μικρής σχετικά παραγωγής.
Δικηγόρος ή ιατρός που διαθέτει μερικά ανενεργά στρέμματα προχωράει σε επένδυση ηλιακής ενέργειας. Το ποσό που χρειάζεται το βρίσκει από λιμνάζουσες καταθέσεις και από δάνειο Τράπεζας. Για να προχωρήσει η επένδυση χρειάζεται η προσφυγή σε ειδικούς επιστήμονες σεμηχανικούς και με την οολοκλήρωσή τους απασχολούνται μόνια δύο άτομα σε μια μικρής κλίμακας επιχείρηση και κάποια άλλα με εποχιακή απασχόληση.
Στην Πάτρα δημιουργείται εργοστάσιο παραγωγής φωτοβολταικών πόυ πουλάει στον μικροεπενδυτή και απασχολεί κλάποιες εκατοντάδες ειδικευμένους εργαζόμενους.
Η ΔΕΗ αντί να αγοράζει ρεύμα από τη Βουλγαρία προχωράει σε τεράστια επεένδυση φωτοβολταικών και αιολικών πάρκων,. Αναγκάζεται να προσλάβει χιλιάδες νέους εργαζόμενους.
Στα βουνά δημιουργούνται μονάδες οικοξενοδοχείων. Οι πολίτες αντί να διασκεδάσουν στα μεγάλα κέντρα διασκεδάσεων με τα εκατομμύρια που δίδονται στις Βανήδες, εκδράμει στην ορεινή ύπαιθρο, δημιουργώντας ζωή και εργασία σε εκατοντάδες μικρές τοπικές επιχειρήσεις.
Τα αποτελεσματα στις τοπικές αγορές δημιουργούν πολλαπαλασιαστικά οφέλη αφού τονώνεται η τοπική οικολογική παραγωγή, αντί να εισπράττουν τα πολλά οι ολίγοι, Βανδήδες και αιθουσάρχες, που με τη σειρά τους τα ξοδεύουν σε Γκούτσι και φερράρι.
Η τόνωση του σιδηρόδρομου δημιουργεί νέες θέσεις εργασίας χωρίς να χάνεται κάποια άλλη.
Λοιπόν...
ΑπάντησηΔιαγραφήΘα σου αναλύσω το πρώτο σου παράδειγμα και θα κάνω και κάποια σχόλια και για τα υπόλοιπα...
Στο πρώτο παράδειγμα αυτό που μου περιγράφεις είναι μία φυσιολογική λειτουργία της αγοράς. Στο παράδειγμά σου, λοιπόν, γίνεται μία επένδυση και στήνεται μία επιχείρηση από κάποιον αγρότη (ενδεχομένως και με κάποιο συνεταίρο) και απασχολούνται κάποιοι εργαζόμενοι, οι οποίοι χρηματοδοτούνται από την επένδυση και από τα έσοδα της επιχείρησης. Αν ο αγρότης δεν είχε κάνει τη επέδυση αυτή ή θα είχε κάνει μία άλλη επένδυση κατά την οποία θα είχαν απασχοληθεί άλλοι άνθρωποι ή θα αξιοποιούνταν τα χρήματά του από κάποιον που θα τα έπαιρνε ως δάνειο πάλι για κάποια επένδυση. Στο παράδειγμα που μου δίνεις δεν προϋποτίθεται κάποια άμεση μείωση της ανεργίας λόγω εκείνων που προσλήφθηκαν, επειδή δε λαμβάνεις υπόψη σου εκείνους που έχασαν τη δουλειά τους ή που δεν κατάφεραν να προσληφθούν εξαιτίας της προσληψης των πρώτων. Το πλεονέκτημα του παραδείγματος σου δεν έγκειται στο γεγονός ότι θα μειωθεί η ανεργία αλλά στο γεγονός ότι αυξάνεται η παραγωγικότητα. Μπορεί τα βιολογικά προϊόντα να είναι πιο ακριβά στην παραγωγή από τα μη βιολογικά, αλλά το γεγονός ότι ο κόσμος τα προτιμά παρόλα αυτά σημαίνει ότι είναι και η αξία τους μεγαλύτερη. Η αύξηση της παραγωγικότητας, λοιπόν, είναι ο λόγος για τον οποίο η κοινωνία γενικά έχει κέρδος. Η παραγωγικότητα όμως αυξάνεται μόνο αν μία επένδυση γίνεται μέσα στα πλαίσια ελεύθερης αγοράς και έξω από κρατικές πολτικές. Αυτές οι πολιτικές είναι το κριτήριο, για να κρίνεις αν μία δραστηριότητα θα είναι προς το συμφέρον της κοινωνίας ή οχι, ακριβώς λόγω της παραγωγικότητας...
Το ίδιο και ο δικηγόρος ή ο γιατρός αν αυτή η έπενδυση στηρίζεται στην προσδοκία του ότι θα βρεθούν άνθρωποί που να θέλουν να αγοράσουν το ρεύμα τότε πάλι η ανεργία δε σημαίνει ότι μειώνεται ούτε αυξάνεται, αυξάνεται όμως η παραγωγικότητα. Αν όμως στηρίζεται στην κρατική υποχρέωση της ΔΕΗ να αγοράσει το ρεύμα τότε πάλι ισχύουν τα ίδια για την ανεργία, αλλά μειώνεται η παραγωγικότητα...
Και για τη ΔΕΗ τα ίδια.
Το ίδιο για τα οικοξενοδοχεία, αν ήθελε ο κόσμος να τα επισκεφθεί με τον ίδιο ζήλο που θέλει να επισκεφθεί τις Βανδήδες, τότε θα υπήρχαν περισσότερα και μακάρι να γίνοταν έτσι... Αλλά από εκεί και πέρα είναι σε πρώτο βαθμό θέμα ελευθερίας και σε δεύτερο βαθμό αν δεν ανγνωρίζεις την ελευθερία στους άλλους να κάνουν τις επιλογές τους είναι θέμα πλήρους ανικανότητας και δικής σου και οποιουδήποτε άλλου να μπορέσεις να επιβάλλεις με έναν λειτουργικό τρόπο τα δικά σου πρότυπα...
Μια γενική ανταπάντηση. Το ζητούμενο δεν μπορεί να είναι η παραγωγικότητα, τα χρήματα, οι επενδύσεις, αλλά η ευτυχία και ισορροπία του αρόμου. Εάν παραμένεις στην άποψη, περισσότερη δουλειά, καλύτερη παραγωγικότητα, ελεύθερη αγορά, κακό Κράτος, τότε εκπέμπεις σε άλλο μήκος κύματος.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣτα παραδείγματα τώρα.
Το παράδειγμα του αγρότη. Είχαμε μια πράσθινη ανάπτυξη με αύξηση της απασχόλησης με ΣΧΕΔΟΝ ΜΗΔΕΝΙΚΗ ΕΠΕΝΔΥΣΗ. Ο αγρότης αυτός (συγκεκριμένο παράδειγμα) δεν έκανε αυτό που κάνουν όλοι οι άλλοι αγρότες και δεν δημιουργούν θέσεις απασχόλησης, δεν χρησιμοποίησε κανένα ποσό ως δάνειο από Τράπεζα και έβαλε ελάχιστα εξ ιδίων, ώστε να μπορείς να πεις ότι απέσυρε καταθέσεις που θα γινόντουσαν άλλες επενδύσεις.
Η ΔΕΗ είναι δυνατόν να χρησιμοποιήσει τα ποσά που αγοράζει ακριβά από τη Βυλγαρία ρεύμα από πυρηνική ενέργεια για νέες επενδύσεις σε Εναλλακτικές Μορφές. Θα δημιουργήσει νέες θέσεις εργασίας, χωρίς να χαθούν οι παλαιότερες (εδώ θα σου πω και το παράδειγμα του ΟΤΕ που επένδυσε στην κινητή τηλεφωνία με αποτέλεσμα να δημιουργηθούν πολλαπλάσιας των απωλεσθεισών θέσεις εργασίας)
Τα οικοξενοδοχεία, οικομπακάλικα, οικονιοτεχνίες στα βουνά και στα νησιά μας έχουν δημιουργήσεις χιλιάδες θέσεις εργασίας, από αυτές που δημιουργούνται από την κατανάλωση σε είδη και επιχειρήσεις πολυτελείας. Εχεις δίκιο ότι οι πράσινες θέσεις εργασίας σημαίνουν και αύξηση της παραγωγικότητας. Σε αυτό που, κατά τη γνώμη μου, κάνεις λάθος είναι ότι εάν δεν γίνονταν επενδύσεις στην πράσινη ανάπτυξη θα γινόντουσαν σε κάποιον άλλο τομέα που θα δημιουργούσε παρόμοιες θέσεις εργασίας. Φαντάζομαι απαιτείται εξειδικευμένη μελέτη για να αποδειχθεί ότι αυτό δεν είναι ορθό. Εν συντομία καταγράφω κάποιες γενικές γραμμές. Ενα μεγάλο μέρος των δανείων αποτελούν τα καταναλωτικά δάνεια που οδηγούνται κατά το πλείστον σε είδη πολυτελείας με ελάχιστη επίδραση στην αγορά εργασίας. Μεγάλο μέρος των δανείων αποτελούν τα δάνεια για έξοδα κίνησης των επιχειρήσεων, που ουσιαστικά έρχεται να δώσει σωσσίβιο σε κακές επιχειρήσεις του ιδιωτικού τομέα. Τέλος ένα πολύ μεγάλο μέρος δανείων και επιδοτήσεων έχουν δοθεί σε τομείς που δεν έχουν επιβιώσει. Θα μπορούσα να σου αναφέρω δεκάδες άδεια εργοστάσια στο νομό απ΄όπου προέρχεσαι με καταστροφικά για την αγορά εργασίας αποτελέσματα. Ακόμα υπάρχουν και τα στεγαστικά δάνεια, που πράγματι δημιουργούν θέσεις εργασίας, όμως θεωρώ ότι θάπρεπε να είχε δοθεί βαρύτητα σε πράσινες οικίες, ανακαίνιση παραδοσιακών που θα δημιουργούσαν καλύτερες συνθήκες και περισσότερες θέσεις εργασίας. Πολλοί περισσότεροι θα απασχοληθούν για να φτιάξουν ένα παραδοσιακό σπίτι στο οποίο έμενες, παρά από αυτού που θα απασχοληθούν για να φτιάξουν το νέο διαμέρισμά σου, όπου τη μερίδα του λέοντος την λαμβάνει ο εργολάβος κατασκευαστής
Κοίτα συμφωνώ ότι το πρώτο ζητούμενο γενικά δεν είναι ούτε η παραγωγικότητα, ούτε τα χρήματα, ούτε οι επενδύσεις. Το πρώτο ζητούμενο όλων μας είναι η ευτυχία. Η αποστολή όμως της πολιτικής εξουσίας δεν είναι να μας κάνει ευτυχισμένους αλλά να μας δώσει τη δυνατότητα να ευτυχήσουμε όπως εμείς νομίζουμε με τους πόρους που χρειαζόμαστε. Συνεπώς η αποστολή της πολιτικής εξουσίας καταλήγει να είναι η ευημερία (η υλική) και συνεπώς η παραγωγικότητα, τα χρήματα και οι επενδύσεις (το ξέρω ότι αυτοί οι όροι ακούγονται αρκετά τεχνοκρατικοί και ως εκ τούτου ξενέρωτοι ειδικά σε έναν εναλλακτικό αριστερό οικολόγο, αλλά όπως και να το κάνουμε παίζουν ρόλο). Αυτά είναι σίγουρο ότι δεν αρκούν για την ευτυχία μας ίσως να καταλήξουν και να έχουν και το αντίθετο αποτέλεσμα. Η ευτυχία μπορεί να κατακτηθεί με τη σωστή και ουσιαστική διαχείριση αυτών των πόρων. Η διαχείριση όμως αυτή δεν είναι θέμα της πολιτικής εξουσίας (και αν είναι λίγο είναι τελείως μα τελείως δευτερευόντως). Αν εσύ θέλεις να βελτιώσεις αυτή τη διαχείριση υπάρχουν άλλα μέσα για να το κάνεις όπως η τέχνη, ο πολιτισμός και γενικά η ενασχόληση με κοινωνικά θέματα, όχι όμως με την πολιτική ΕΞΟΥΣΙΑ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤώρα σχετικά με τον αγρότη... ακόμα και αν επένδυσε ελάχιστα χρήματα, χρησιμοποιεί για να πληρώνει τους εργαζόμενους τα έσοδα της επιχείρησής του που τα αντλεί από τους καταναλωτές οι οποίοι θα μπορούσαν να τα είχαν ξοδέψει κάπου αλλού και επομένως να δώσουν λεφτά σε άλλους εργάζόμενους (δε γίνεται να ξεφύγεις απο αυτή την αλυσίδα)...
Με τη ΔΕΗ πάλι είναι προφανές ότι θα κλείσουν τα εργοστάσια στη Βουλγαρία και θα χαθούν οι εκεί θέσεις εργασίας.
Ύστερα το γεγονός ότι τα είδη πολυτελείας δε χρηματοδοτούν θέσεις εργασίας είναι τελείως αστήρικτο. Κάποιος τα παράγει και αν δεν τα αγοράσει κανείς αυτός ο κάποιος χάνει τη δουλειά του.
Σκέψου ότι τα χρήματα που υπάρχουν στην κοινωνία είναι σταθερά και αυτή τη στιγμή διακινούνται με τέτοιο τρόπο ώστε να απασχολούνται ας πούμε 5.000.000 άνθρωποι αν ξαφνικά μειώναμε τους μισθούς στο μισό, τότε τα χρήματα που θα είχαμε θα μπορούσαν να καλύψουν 10.000.000 θέσεις εργασίας.
Σήμερα για παράδειγμα μπορεί να χρειάζεται κάποιος να πληρώσει σε έναν συμβολαιογράφο 5.000 € για να του κάνει ένα συμβόλαιο για το σπίτι του. Αν το επάγγελμα των συμβολαιογράφων ήταν ελεύθερο, ίσως να μπορούσε, να πληρώσει 500 € και τα υπόλοιπα 4500 € να τα δώσει, για να του βάψουν το σπίτι 9 εργάτες. Σε αυτό το παράδειγμα από εκεί που με τα 5.000€ ευρώ είχε δουλειά μόνο ο συμβολαιογράφος τώρα εκτός από αυτόν έχουν άλλα 9 άτομα. Το βασικό όμως σε αυτό το παράδειγμα είναι ότι με τα ίδια χρήματα συντελούνται δύο υπηρεσίες. Αλλά πέρα από αυτό ο συμβολαιογράφος θέλει και αυτός με την ίδια εργασία να παίρνει όσο το δυνατόν περισσότερα χρήματα. Σε ένα περιβάλλον εθελοντικό θα μπορούσε ενδεχομένως να κάνει κάτι που να μην έχει σχέση με τη συμαβολαιογραφία και να παίρνει 1.000 ευρώ για κάποια συγκεκριμένη εργασία. Αν όμως με τα συμβόλαια παίρνει εξ ορισμού 5.000 ευρώ τότε θα προτιμήσει να είναι συμβολαιογράφος. Με το σύστημα που έχουμε σήμερα δηλαδή χάνεται αυτή η παραγωγική δύναμη του ατόμου που τελικά έγινε συμβολαιογράφος.
Με τον ίδιο τρόπο αν αποφασίσουμε εμείς να επιδοτούμε για παράδειγμα την αυτοηλεκτροδότηση των βιομηχανικών μονάδων με ανεμογεννήτριες και φωτοβολταικά, τότε δεν ξέρω αν αυτό θα μειώσει την ανεργία. Αυτό εξαρτάται από το μέσο όρο των μισθών στις εταιρίες που παράγουν τα φωτοβολταικά (και από το πόσο μονοπωλιακή είναι η αγορά σε αυτόν τον τομέα, αλλά μην μπουμε και εκεί γιατί θα γίνει πολυ περίπλοκο...-ακόμα περισσότερο-). Το θέμα είναι ότι χάριν των φωτοβολταικών χάνονται τόσο άλλες επενδύσεις που θα μπορούσαν να κάνουν οι βιομηχανικές μονάδες όσο και η κατανάλωση των πολιτών λόγω των φόρων που θα χρειαστούν για τις επιδοτήσεις. Αυτός λοιπόν που θα κρίνει ότι πρέπει να επενδύσουμε στα φωτοβολταικά τη στιγμή που η ίδια η αγορά δεν το κρίνει θα πρέπει να είναι εκτός από τελείως ανιδιοτελής πάρα μα πάρα πολυ έξυπνος. Συνήθως λοιπον δεν υπάρχουν τόσο έξυπνα άτομα...
Να προσθέσω και εγώ μερικές σκέψεις:
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ παραγωγικότητα δεν είναι μια αφηρημένη οικονομική έννοια αλλά αντίθετα έχει βαθύ νόημα, τεράστια σημασία και στην ουσία αντανακλά την ανταγωνιστικότητα της οικονομίας.
Εννοείται ότι είναι πρωτευούσης σημασίας να είμαστε παραγωγικοί και ανταγωνιστικοί και εννοείται ότι αυτό συντελεί στην ευτυχία (αν και το τελευταίο είναι πολύ αφηρημένη έννοια)
Το να είναι κανείς παραγωγικός και αποτελεσματικός σημαίνει στην πράξη αφενός ότι δουλεύει λιγότερο και αφετέρου ότι αυτό που παράγει μπορεί να πουληθεί και μάλιστα σε καλή τιμή.
Με άλλα λόγια, κουράζεται λιγότερο, έχει περισσότερο ελεύθερο χρόνο, αυξάνει την ευτυχία των ανθρώπων γύρω του καθώς τους προσφέρει αγαθά ποιότητας και ταυτόχρονα αποκτά εισόδημα που του επιτρέπει να επιλέξει πιο εύκολα την ζωή που θέλει.
Τώρα, αν κάποιος θέλει να τα ξοδεύει τα χρήματα που βγάζει από τον κόπο του σε αυτοκίνητα, σε βάζα, σε ταξίδια στην Βανδή ή θέλει να μην δουλεύει και να έχει περισσότερο ελεύθερο χρόνο δικό του θέμα και κανείς δεν γίνεται να ξέρει καλύτερα από αυτόν τι τον κάνει ευτυχισμένο.
Αυτό που όμως είναι απαράδεκτο είναι αφενός να εμποδίζεται ο παραγωγικός άνθρωπος και αφετέρου να υπάρχει αυτή η απαράδεκτη επέμβαση του κράτους στην οικονομία.
Εξηγούμαι:
Ο παραγωγικός άνθρωπος εμποδίζεται όταν θέλει να παράξει και δεν μπορεί λόγω της ανομίας, της γραφειοκρατίας και της έλλειψης υγιούς και σταθερού επενδυτικού περιβάλλοντος να δουλέψει.
Από την άλλη πλευρά, το κράτος παίρνει τα χρήματα από τον άνθρωπο που παράγει και τα δίνει για να συντηρήσει αυτόν τον τεράστιο κρατικό τομέα και τους ανθρώπους που δουλεύουν σε αυτόν.
Με απλά λόγια:
Έχουμε κάποιον που προσφέρει στους καταναλωτές αυτό που οι ίδιοι επιθυμούν.
Από αυτόν παίρνουμε εξουσιαστικά χρήματα.
Του περιορίζουμε λοιπόν την δυνατότητα να ζήσει την ζωή που του προσφέρει ο κόπος του.
Τα χρήματα από τον κόπο του τα δίνουμε σε κρατικούς υπαλλήλους οι οποίοι με την σειρά τους μαζί με το πολιτικό σύστημα (μίζες, αναξιοκρατία) του επιστρέφουν πολύ λιγότερα από αυτά που αυτός προσφέρει.
Αυτό που συμβαίνει με τον συμβολαιογράφο είναι το ίδιο. Υπάρχει μια συγκεκριμένη ποσότητα προϊόντων και του δίνουμε τεχνητά την δυνατότητα να αποκτήσει περισσότερα αγαθά από αυτά που θα δικαιούτο με βάση την δική του προσφορά.
Όσον αφορά την πράσινη οικονομία δεν το ξέρω καλά το θέμα. Εντούτοις, συμφωνώ με τον Κώστα γενικά. Πιστεύω ότι σταδιακά θα οδηγηθούμε σε μία κατάσταση πάνω κάτω παρόμοια από πλευράς ανεργίας αλλά θα μας μείνει η καθαρή ενέργεια και ταυτόχρονα θα περιορίσουμε καλώς εχόντων των πραγμάτων και τις εισαγωγές. Είναι καλύτερα να έχουμε 5.000 εργαζόμενους σε ΑΠΕ από το να έχουμε 10.000 σε εργοστάσια λιθάνθρακα κλπ. Ο χαμηλότερος αριθμός εργαζομένων θα οδηγήσει σε χαμηλότερα τιμολόγια στην ΔΕΗ ή στις εταιρείες που θα δημιουργηθούν και τα χρήματα που θα εξοικονομήσουμε θα κατευθυνθούν σε άλλους παραγωγικούς τομείς. Στο τέλος όμως θα έχουμε καθαρή ενέργεια.
Αυτά!
Επειδή με πρήξατε με τα οικονομικά σας θα σας πω το εξής:
ΑπάντησηΔιαγραφήΣτη σημερινή κατάσταση χάνεται πλήθος πόρων οικονομικών και κοινωνικών. Για παράδειγμα στο ναύπλιο πληρώνουμε 600.000 Ευρώ ανά έτος απλώς για να θάβουμε ανεξέλεγκτα τα σκουπίδια, Χάνονται πόροι. Η διαχείριση των σκουπιδιών με υποπολλαπλάσιο κόστος δημιουργεί σωρεία θέσεων εργασίας.
Για το παράδειγμα του αγρότη ξεχνάτε την πολλαπλασιαστική ωφέλεια που δημιουργείται και στην κατανάλωση από την πρόσληψη εργατών. Εκεί που κανείς δεν απασχολείτο στον αγροτικό τομέα, τώρα απασχολούνται και θα αποκτήσουν εισόδημα το οποίο και αυτοί θα καταναλώσουν, δημιουργώντας νές θέσεις εργασίας. Επομένο είναι αυτυχές το επιχείρημα ότι οι καταναλωτές εάν δεν κατανάλωναν σε βιολογικά θα κατανάλωναν σε άλλα προϊόντα δημιουργώντας άλλες θέσεις εργασίας. Αλλωστε εάν δεν αγόραζαν βιολογικά θα αγόραζαν συμβατικά στα οποία κυριαρχούν τα προιόντα που παράγουν επιχειρήσεις εντάσεως κεφαλαίου και όχι εργασίας. Είναι πολύ σημαντικό να τονώνεται η τοπική οικονομία, διότι έτσι διαχέεται το χρήμα. Οι τεράστιες οικονομικές ανισότητες ηδηγούν σε αύξηση της ανεργείας και τούτο διότι οδηγεί σε ένα οικονομικό μέγεθος που πλήρως έχετε αγνοήσει.
Η ταχύτητα με την οποία κινείται το χρήμα δημιουργεί τόνωση της απασχόλησης.
Ο Συμβολαιογράφος (και αυτό συγκεκριμένο παράδειγμα) που κερδίζει τεράστια ποσά, τα επενδύσει κατά ένα μεγάλο μέρος σε ακίνητα. Οχι να κτίσει αλλά σε οικόπεδα, δημιουργώντας επιβράδυνση της κυκλοφορίας του χρήματος που οδηγεί σε μείωση της απασχόλησης.
Αντίθετα το χρήμα που παράγεται από ένα οικοξενοδοχείο θα κυκλοφορήσει στην τοπική κοινωνία ταχύτατα.
Κοίτα, για να τελειεώνουμε κιόλας γιατί έχεις δίκιο ότι το παρατραβήξαμε, έχεις δίκιο ότι μπορεί άλλοτε να κυκλοφορεί αργά το χρήμα και άλλοτε όχι και έχεις δίκιο ότι μπορεί άλλοτε να πηγαίνει περισσότερο στο κεφάλαιο και λιγότερο στην απασχόληση και ενδεχομένως να υπάρχουν και άλλοι παράγοντες οι οποίοι μπορεί να παίζουν ρόλο. Το θέμα είναι ότι το χρήμα κατά μέσο όρο κυκλοφορεί με κάποιο ρυθμό, και η αναλογία κεφαλαίου και εργασίας για την αξία ενός προϊόντος έχει επίσης έναν μέσο όρο. Όταν κάνεις κυβερνητική πολιτική δε γίνεται να ξέρεις σε ποιον πρέπει να δώσεις τα χρήματα, ώστε μετα αυτός να τα ξοδέψει έιτε γρήγορα είτε σε κάτι που δε χρειάζεται κεφάλαιο και ακόμα ώστε ο δεύτερος που θα τα πάρει να κάνει το ίδιο και ο τρίτος και ο τέταρτος... Το ότι θα ξοδέψει ο ένας σε γη, ενώ ο δεύτερος στην τοπική κοινωνίνα, η οποία μάλιστα θα κυκλοφρήσει και το χρήμα γρήγορα είναι τελείως στα πλαίσια της δικής μας φαντασίας και ουσιαστικά δεν έχουμε κανένα τρόπο να γνωρίζουμε ότι όντως έτσι θα γίνει. Το μόνο που μπορούμε να κάνουμε είναι να δούμε αν αυτός στον οποίο θα τα δώσουμε θα παράγει κατι χρήσιμο ή όχι... Βαριέμαι μέχρι και εγώ να το αναλύσω άλλο αυτό το θέμα...
ΑπάντησηΔιαγραφήΠάντως να ξέρεις ότι αυτά που λέω δεν είναι δικά μου τα έχω μαζέψει από Milton friedman και από Keynes...
Πλάκα είχε πάντως και συγγνώμη για το πρήξιμο...
http://en.wikipedia.org/wiki/Fiscal_stimulus
ΑπάντησηΔιαγραφήΒασικά αν θέλεις κοίτα και αυτό για να δεις ότι με τις κρατικές δαπάνες ας πουμε δε γίνεται να επηρεάσεις το μέγεθος της οικονομικής δραστηριότητας εκτός αν αυτές είναι ελλειμματικές ή πλεονασματικές...
Δεν είμαι ούτε εγώ σίγουρος για την άμεση επίδραση τυχόν κρατικών "πακέτων" (πράσινων ή μη) στην οικονομία. Και είμαι σίγουρος ότι τα νούμερα που ρίχνονται δεξιά κι αριστερά (2εκ. ή 5εκ. θέσεις) είναι λίγο πολύ αέρας κοπανιστός...
ΑπάντησηΔιαγραφήΑπό την άλλη υπάρχει ένας σημαντικός λόγος για την ενίσχυση της πράσινης οικονομίας σε μακροχρόνιο επίπεδο. Κι αυτός δεν είναι άλλος από τα κόστη. Η ενίσχυση της πράσινης παραγωγής και των περιβαλλοντικών επενδύσεων (με την ευρεία έννοια) έχει ως αποτέλεσμα να μειώνονται τα κόστη που έχουν να κάνουν με υγεία, ασφάλιση κτλ. και να βελτιώνεται άμεσα το επίπεδο ζωής εκατομμυρίων ανθρώπων. Επιπλέον, το "μη-πράσινο" μοντέλο ανάπτυξης παραπέμπει από ένα σημείο και έπειτα στο... αλβανικό μοντέλο ανάπτυξης (επί Χότζα) όπου τα μισά συνεργεία άνοιγαν τρύπες στο δρόμο και τα άλλα μισά τις έκλειναν.
Παραπέμπω δε και στο σημερινό άρθρο του Joseph Stiglitz στη Ναυτεμπορική για την ανάγκη απαγκίστρωσης από το ΑΕΠ ως το ένα και μοναδικό κριτήριο προόδου μιας κοινωνίας.