Το ξέρετε ότι στην Ελλάδα υπάρχει αξιοολόγηση πανεπιστημίων;

«Έγιναν αναφορές στην αξιολόγηση, γι’ αυτό που εμείς κάνουμε πράξη. Γιατί γίνεται πράξη η αξιολόγηση. Είναι προτεραιότητα η αξιολόγηση. Είναι εργαλείο βελτίωσης της ποιότητας. Συνδέσαμε τη χρηματοδότηση των μεταπτυχιακών με την αξιολόγηση. Πετύχαμε σε σχετικά σύντομο χρόνο να αξιολογούνται πάνω από 160 τμήματα ΑΕΙ. Να έχει ξεκινήσει ήδη η εξωτερική αξιολόγηση με επιτυχία.»

Αυτά λέει ο πρωθυπουργός Κώστας Καραμανλής στη βουλή στις 23 Ιανουαρίου 2009. Η αξιολόγηση στην οποία ανφέρεται ο πρωθυπουργός αποτελεί την εφαρμογή του νόμου για την αξιολόγηση που ψηφίστηκε τον Ιούλιο του 2005 επί της κας Γιαννάκου. Σε αυτό το νόμο προβλέπεται η εσωτερική αξιολόγηση(που πραγματοποιείται από το ίδιο το τμήμα) και η εξωτερική αξιολόγηση (που πραγματοποιοείται απο ακαδμαϊκούς που δεν έχουν σχέσεις με το τμήμα).

Σχετικά με την εσωτερική αξιολόγηση:
1. Το ότι έχει πραγματοποιηθεί σε 160 τμήματα σχεδόν 4 χρόνια μετά την ψήφιση του νόμου δεν είναι κατόρθωμα... Έπρεπε να έχει πραγματοποιηθεί σε ΌΛΑ τα τμήματα και σε ΌΛΑ τα πανεπιστήμια. Αν ΈΝΑ τμήμα δεν έχει συντάξει έκθεση εσωτερικής αξιολόγησης, τότε αυτό είναι έλλειμμα.
2. Ακόμα, όμως, και αυτή η εσωτερική αξιολόγηση που έχει γίνει σε αυτά τα 160 τμήματα, μάλλον δεν έχει κανένα νόημα, αν είναι σχεδόν αδύνατον για κάποιον να αποκτήσει πρόσβαση σε αυτές τις εκθέσεις. Εγώ ψάχνοντας στο διαδίκτυο βρήκα μόνο ΜΙΑ έκθεση εσωτερικής αξιολόγησης και συγκεκριμένα του τμήματος πληροφορικής του ΤΕΙ Θεσσαλονίκης. Αν κάποιος καταφέρει να βρει κάτι παραπάνω, παρακαλώ, ας μου το ανάφερει...
3. Σε αυτή τη μοναδική αξιολόγηση που βρήκα υπήρχαν πράγματι αρκετά στοιχεία τα οποία φαίνονται χρήσιμα. Χρειάζεται, όμως, ακόμα σε αύτή την αξιολόγηση να υπάρχει πρώτον μία σύνοψη αυτής της έκθεσης, ώστε να μη χρειάζεται κάποιος να διαβάζει 80 σελίδες για κάθε τμήμα, και δεύτερον μία συνολική βαθμολόγηση της ποιότητας του κάθε τμήματος, η οποία παρ΄όλο που ασφαλώς δεν θα μπορεί να είναι απόλυτα αντικειμενική θα επιτρέπει, όμως, τουλάχιστον τη σύγκριση μεταξύ των πανεπιστημίων. Μόνο με αυτό τρόπο θα μπορεί η ακαδημαϊκή κοινότητα, οι φοιτητές, οι μαθητές και οι παράγοντες της αγοράς να ξέρουν πάνω κάτων τι τους γίνεται...
4. Ο πρωθυπουργός αναφέρει ότι έχει συνδεθεί η χρηματοδότηση των μεταπτυχιακών με την αξιολόγησή τους. Αυτό ασφαλώς είναι ένα θετικό στοιχείο, αλλά αναρρωτιέμαι πως είναι δυνατόν να συμβαίνει κάτι τέτοιο τη στιγμή που πάρα πολλά τμήματα δεν έχουν ακόμη αξιολογηθεί...

Σχετικά με την εξωτερική αξιολόγηση:
Εδώ δεν έχω τόσα πολλά να πω... Έχει γίνει εξωτερική αξιολόγηση σε 5 τμήματα. Προσέξτε όχι 5 πανεπιστήμια ουτε 5 σχολές, σε 5 τμήματα... (για επιβεβαίωση)Μετά από 4 σχεδόν χρόνια ισχύος του νόμου που προβλέπει την εξωτερική αξιολόγηση, αυτή έχει πραγματοποιηθεί σε 5 τμήματα και αυτό το χαρακτηρίζει ο πρωθυπουργός επιτυχία... Θλιβερό βέβαια είναι και το γεγονός ότι σε αυτές τις δηλώσεις του κ. Καραμανλή σχετικά με τη αξιολόγηση, ενώ ισχύουν όλα αυτά που περιέγραψα η απάντηση του κ. Παπανδρέου εξαντλήθηλε στα εξής:
«Μιλάτε για αξιολόγηση στην παιδεία. Μας κοροϊδεύετε; Όταν δεν υπάρχει αξιοκρατία, πώς θα υπάρξει αξιολόγηση; Θα αξιολογούνται τα επιστημονικά ή τα κομματικά προσόντα των εκπαιδευτικών, κύριοι της Νέας Δημοκρατίας;»

Πρέπει κάποια στιγμή να αποφασίσουμε όλοι μας ότι πρέπει είτε να εφαρμόζονται οι νόμοι είτε να μην υπάρχουν... Δεν είναι δυνατόν να έχουμε νόμους για πλάκα...

Και είναι επίσης καιρός να ξεχωρίσουμε τους σκάρτους από τους καλούς ανθρώπους παντού σε όλο το δημόσιο τομέα μας, αλλά ακόμα περισσότερο στα πανεπιστήμια. Δεν είναι δυνατόν να αφήνουμε τους τεμπέληδες χωρίς καμία κύρωση (έστω και ηθική) και τους καλούς χωρίς καμία ανταμοιβή... Με αυτό τον τρόπο είναι που θα καταλήγουν σιγά σιγά όλοι τεμπέληδες και σκάρτοι...

Οι προοδευτικές φωνές υπάρχουν παντού 2

Ακόμα και μέσα στο κόμμα των ρεπουμπλικανών υπάρχει κάποιος που είναι και ήταν εκ των προτέρων κατά του πολέμου στο Ιράκ, που είναι εναντιόν του επεμβατισμού των ΗΠΑ στα εσωτερικά ή στα διμερή θέματα άλλων λαών, που θέλει να κέισουν όλες οι στρατιωτικές βάσεις που έχουν οι ΗΠΑ έξω από τα σύνορά τους, που εναντιώνεται στους περιορισμούς των ατομικών δικαιωμάτων.
Είναι ασφαλώς σωστό να αντιδρούμε σε όλες αυτές τις αμερικανικές πολιτικές. Πέρα από αυτό, όμως, πρέπει ταυτόχρονα να δείξουμε τη συμπαράστασή μας στους ανθρώπους που με θάρρος υποστηρίζουν αυτές τις θέσεις όπως ο Ron Paul, που τόλμησε μέσα στο συνέδριο των ρεπουμπλικανών με έντονο το κλίμα ειρωνίας εναντίον του να στηρίξει και να προωθήσει τις ιδέες που γενικά εμείς έξω από την Αμερική θεωρούμε σωστες και ίσως αυτονόητες...

Κατώτερος μισθός 1400 € και διακοπή κάθε πλειστηριασμού και κατάσχεσης περιουσιακών στοιείων ΤΩΡΑ!!!

Αυτά είναι μερικά από τα πολλά αιτήματα της ΠΚΣ σύμφωνα με φυλλάδιο που έχει εκδόσει. Η λογική όμως αυτών των αιτημάτων δεν περιορίζεται μόνο σε μέλη του ΚΚΕ. Η λογική αυτή είναι διαποτισμένη σε όλων σχεδόν την πολτική σκέψη πολιτών και πολιτικών.

Κατώτερος μισθός 1.400 €. Τέλειο όλοι θα έχουν 1400 € και δε θα υπάρχει κανείς φτωχός που να έχει λιγότερα από αυτα...
Διακοπή κάθε πλειστηριασμού και κάθε κατάσχεσης περιουσιακών στοιχείων για χρεή στεγαστικών δανείων για την κύρια κατοικία. Τέλειο όλοι οι εργαζόμενοι θα έχουν ένα τουλάχιστον σπίτι...
Θα μπορούσε κανείς να βρει δεκάδες παραδείγματα τέτοιων προτάσεων-διεκδικήσεων σε κάθε πολιτικό κόμμα...

Αμέσως, όμως, πιστέυω, θα έπρεπε να τίθεται σε αυτά τα αιτήματα το παρακάτω ερώτημα:
Γιατί να μη θεσπίσουμε κατώτατο μισθό 3.000 € ή 4.000 €; Για ποιό λόγο; Ή ακόμα καλύτερα για ποιο λόγο να πληρώνουμε γενικά τα δάνειά μας στις τράπεζες; Γιατί να μη θεσπίσουμε μία διάταξη που να λέει ότι οι εργαζόμενοι δε χρειάζεται να αποπληρώνουν κανένα δάνειο...; Έχω την εντύπωση ότι όλοι αυτοί που παρουσαιάζουν αυτά τα αιτήματα έχουν σκεφτεί τόσο λίγο αυτό που λένε που να μην έχουν καν απάντηση σε αυτά τα ερωτήματα ή ακόμα χειρότερα (από ηθική τουλάχιστον άποψη) παρόλο που οι ίδιοι ίσως να έχουν απάντηση, ποντάρουν στο γεγονός ότι οι αποδέκτες αυτών των μηνυμάτων δε θα το έχουν σκεφτεί τόσο...

Προσωπικά είμαι γενικά αντίθετος στην παρέμβαση του κράτους στη συμβατική ελευθερία, ειδικά όπως φαίνεται στα δύο παραπάνω παραδείγματα. Το θέμα που θέλω να αναδείξω, όμως, είναι ότι η πολιτική εντιμότητα επιβάλλει σε κάποιον που προωθεί μία άποψη να παρουσιάζει σε αυτούς που απευθύνεται τόσο τα θετικά όσο και τα αρνητικά στοιχεία της άποψης ή της πρότασης αυτής... Ακόμα και αν κάποιος θεωρεί ότι αυτό που προτείνει είναι επωφελές δεν μπορεί να αποκρύπτει εν γνώσει του τις αρνητικές συνέπειες που θα έχει και να προβάλλει μόνο τις θετικές...

Εκείνος, λοιπόν, που προτείνει την άυξηση του κατώτατου μισθού πρέπει να κάνει σαφές ή τουλάχιστον πρέπει να δείχνει ότι αποδέχεται την αύξηση της ανεργίας και του πληθωρισμού, που αναπόφευκτα και αναμφισβήτητα θα υπάρξουν ως επίπτωση· εκείνος που προτείνει τη διακοπή κάθε πλειστηριασμού πρέπει επίσης να κάνει σαφές ή να δείχνει ότι αποδέχεται ότι πολλοί εργάτες εξαιτίας αυτής της ρύθμισης δε θα δανειοδοτηθούν και συνεπώς δε θα αποκτήσουν σπίτι... Θα μπορούσε, δηλαδή, να πει κάποιος ότι θέλει να αυξηθεί ο κατώτατος μισθός για να ενισχυθούν οι εργάτες, παρόλο που κάποιοι άλλοι θα μείνουν άνεργοι και παρόλο που θα αυξηθούν οι τιμές, αυτό θα ήταν μία ειλικρινής πρόταση... Γιατί είναι αναμφισβήτητο ότι θα υπάρξουν αυτές οι επιπτώσεις και ασφαλώς σε κάθε μέτρο που επηρεάζεται η κατανομή πόρων θα υπάρχουν επιπτώσεις, το θέμα είναι αν οι θετικές συνέπειες θα υπερκαλύπτουν τις αρνητικές. Δεν είναι δυνατόν, όμως, κάποιος να προσπαθέι να κρύψει τις αρηντικές συνέπειες και να προβάλλει μόνο τις θετικές. Αυτές οι προσπάθειες είναι απόλυτη δημαγωγία...

Για τρεις λόγους μπορεί κάποιος να ακολουθεί αυτή την πρακτική. Πρώτα είναι εκείνοι που από την αλλαζονεία ή το φανατισμό τους θελούν να περάσουν την άποψή τους, ακομα και αν αυτό σημαίνει ότι θα παραπλανήσουν το λαό. Δεύτεροι είναι εκείνοι που έχουν διαφόρων ειδών συμφέροντα. Και τρίτοι είναι εκείνοι που λόγω ηλιθότητας ή απερισκεψίας χειραγογούνται από τις δύο προηγούμενες κατηγορίες...

Λίγη αξιοπιστία και σοβαρότητα θε θα μας βλάψει...