Θα κάνω κάποια σχόλια για κάποια συγκεκριμένα αποσπάσματα της ομλίας.
«Στήριξη του εισοδήματος. Με αυξήσεις πάνω από τον πληθωρισμό. Έκτακτο επίδομα αλληλεγγύης.»
Αυτό θα οδηγήσει σε μείωση της παραγωγικότητας και αύξηση της ανεργίας, όπως έχω αναλύσει αρκετά αναλυτικά σε προηγούμενη ανάρτηση. Είτε το θέλουμε είτε όχι ο τρόπος για να ξεφύγουμε από την κρίση πιο γρήγορα είναι η μείωση μισθών.
Βέβαια δεδομένου ότι ο πληθωρισμός είναι κάτω από 1 % καλό θα είναι τουλάχιστον αν εννοεί τέτοια αύξηση.
«Αν αυξήσουμε τους φόρους στη μεσαία τάξη, θα μειώσουμε την αγοραστική της δύναμη, θα βαθύνουμε την ύφεση, θα μειώσουμε τα έσοδα του κράτους.»
«ενίσχυση των φορολογικών εσόδων.»
Πόλλα από αυτά που λένε οι διάφοροι πολιτικοί μας και που έχουν σχέση με οικονομία είναι τελείως παράλογα και απλώς δεν ισχύουν, ακούγονται όμως συνήθως λογικά με τον έντεχνο τρόπο που προβάλλονται, ειδικά σε εκείνουν που δεν έχει σχέση με το αντικείμενο. Τέτοια πολλά λέει και ο Καραμανλής, αλλά πολυ περισσότερα ο Παπανδρέου (σχεδόν όλη του η ομιλία αποτελείται από εσφαλμένες κρίσεις περί της οικονμίας). Το συγεκριμένο απόσπασμα είναι ένα τέτοιο παράδειγμα στο οποίο μπορεί να φανεί ο παραλογισμός: Αν αυξήσουμε τους φόρους, λέει, στη μεσαία τάξη, θα μειώσουμε τα έσοδα του κράτους... Η επιχειρηματολογία του απόλυτου παραλογισμού.
Αυτά τα λάθη άλλοτε γίνονται από άγνοια και άλλοτε χωρίς άγνοια. Στη συγκεκριμένη περίπτωση η φράση του γνωρίζει οτι δεν ισχύει, είναι δηλαδή ψέμα, προπαγάνδα... Εκτός όμως από αυτό έρχεται μετά από λίγο ο ίδιος να διαψεύσει τον εαυτό του λέγοντας ότι χρειάζεται ενίσχυση των φορολογικών εσόδων, δηλαδή -σύμφωνα με ό,τι έλεγε προηγουμένως- μείωση της αγοραστικής δύναμης κοκ...
«Ένας επιχειρηματίας ζητάει δύο βασικά πράγματα: σταθερό φορολογικό πλαίσιο και απλές διαδικασίες ίδρυσης και λειτουργίας.»
«όλοι θα συνεισφέρουν ανάλογα με την φοροδοτική τους ικανότητα.»
«Τα μερίσματα που διανέμονται σε μετόχους θα φορολογηθούν ακριβώς όπως όλα τα άλλα εισοδήματα, αφού βέβαια αφαιρεθεί ο φόρος που έχει παρακρατηθεί, για να μην υπάρξει διπλή φορολογία.»
«Καταργούμε όμως τις χαριστικές φοροαπαλλαγές.»
«Τα κέρδη που παραμένουν στην επιχείρηση φορολογούνται με χαμηλό συντελεστή,»
«Αντικαθιστούμε το ΕΤΑΚ που επιβαρύνει τους μικροϊδιοκτήτες, με την προοδευτική φορολόγηση της μεγάλης περιουσίας.»
«Επαναφέρουμε το φόρο κληρονομιάς και γονικών παροχών με πιο υψηλό αφορολόγητο.»
Δε λέω ότι δεν πρέπει να γίνει καμία αλλαγή, αλλά αυτός λέει τη μία για σταθερό φορολογικό πλαίσιο και μετα έρχεται και τα αλλάζει ΌΛΑ, όλα όμως...
«αύξηση των δημοσίων επενδύσεων στο 4% του ΑΕΠ από τον πρώτο προϋπολογισμό»
«Με αυξήσεις μισθών και συντάξεων που καλύπτουν τον πληθωρισμό»
«Χορήγηση του Έκτακτου Επιδόματος Αλληλεγγύης για τις πιο ευάλωτες κοινωνικές ομάδες»
«Παρέχουμε εγγυήσεις απ' ευθείας σε επιχειρήσεις με αντικειμενικά κριτήρια, όχι κομματικά κριτήρια.»
«Το επίδομα ανεργίας, σταδιακά στο 70% του βασικού μισθού
«πάγωμα των τιμολογίων των ΔΕΚΟ για ένα χρόνο.»
«Για την Παιδεία, δέσμευσή μου το 5% του ΑΕΠ και ένα δισεκατομμύριο ευρώ επιπλέον στον πρώτο προϋπολογισμό.
θα καλύψουμε τις ελλείψεις σε ιατρικό, νοσηλευτικό και διοικητικό προσωπικό στα νοσοκομεία.»
Και σίγουρα θα υπάρχουν και άλλες πολλές παροχές που δεν ανέφερα...
Πόσο θα πάει δηλαδή το έλλειμμα;
«ήρθε η ώρα να ανοίξουμε τα κλειστά επαγγέλματα, μετά από κοινωνικό διάλογο.»
Εδώ επί τέλους είναι ένα πολύ θετικό στοιχείο της ομιλίας παπανδρέου ίσως να είναι και το μοναδικό που είναι ουσιωδώς θετικό. Ασφαλώς βέβαια βοήθησε σε αυτό και η ομιλία Καραμανλή.
Δεν μπορούσε βέβαια να μην αναφέρει τον κοινωνικό διάλογο. Και ασφαλώς χρειάζεται διάλγος, για να δούμε τι ακριβώς πρέπει να κάνουμε... Μπορεί να έχει αποδειχθεί παγκοσμίως αμέτρητες φορές πώς είναι καλύτερο να λειτουργούν κάποια επαγγέλματα, εμείς όμως πρέπει να κάνουμε διάλογο «κοιωνικό» και άντε να βγάλεις άκρη μετα.
Υπάρχουν πόλλοι που λένε ότι δεν έχουν σημασία τα λόγια των πολιτικών, αλλά οι πράξεις τους και έχουν γενικά μεγάλο δίκιο. Πρέπει να υπάρχουν όμως τρεις επιφυλάξεις σε αυτό.
1. Ο πολιτικός λόγος δεν πρέπει να εξαντλείται σε γενικολογίες.
2. Πρέπει να δίνεται περισσότερη σημασία στα λόγια, όταν ο πολιτικός δεν έχει το εκλογικό κίνητρο να τα εκφράσει.
3. Πρέπει τουλάχιστον τα λόγια να είναι προς τη σωστη κατεύθυνση, γιατί, αν ακόμα και τα λόγια είναι προς τη λάθος κατεύθυνση, τι να περιμένεις μετά από τις πράξεις.
Ό Καραμανλής λοιπόν, ήταν πρώτον -παρόλη τη βελτίωση του Παπανδρέου- πιο συγκεκριμένος από τον Παπανδρέου, δεύτερον έκανε πολύ περισσότερες προτάσεις από τον Παπανδρέου για τις οποίες δεν είχε γενικά πολιτικό κίνητρο και πέρα από τα γενικόλογα στα οποία όλοι συμφωνούν, τα λόγια του Καραμανλή ήταν περισσότερο προς τη σωστή κατεύθυνση από τα λόγια του Παπανδρέου.
2. Πρέπει να δίνεται περισσότερη σημασία στα λόγια, όταν ο πολιτικός δεν έχει το εκλογικό κίνητρο να τα εκφράσει.
3. Πρέπει τουλάχιστον τα λόγια να είναι προς τη σωστη κατεύθυνση, γιατί, αν ακόμα και τα λόγια είναι προς τη λάθος κατεύθυνση, τι να περιμένεις μετά από τις πράξεις.
Ό Καραμανλής λοιπόν, ήταν πρώτον -παρόλη τη βελτίωση του Παπανδρέου- πιο συγκεκριμένος από τον Παπανδρέου, δεύτερον έκανε πολύ περισσότερες προτάσεις από τον Παπανδρέου για τις οποίες δεν είχε γενικά πολιτικό κίνητρο και πέρα από τα γενικόλογα στα οποία όλοι συμφωνούν, τα λόγια του Καραμανλή ήταν περισσότερο προς τη σωστή κατεύθυνση από τα λόγια του Παπανδρέου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου