Τρίτη 15 Δεκεμβρίου 2009

Ασφαλιστικό - Μια ριζοσπαστική Λύση

Το ασφαλιστικό είναι ένα μακρόχρονο λογιστικό πρόβλημα του ελληνικού κράτους. Η αδυναμία να λύσουμε αυτό το -επαναλαμβάνω- λογιστικό πρόβλημα είναι περίτρανη απόδειξη ότι η δημοκρατία μας κάπου χολαίνει, καθώς δεν μπορεί να λάβει τις αναγκαίες αποφάσεις (που είναι δηλαδή κουκιά μετρημένα και) που πρέπει να ληφθούν...
Ακούμε πολύ συχνά για το ασφαλιστικό ότι πρέπει να ληφθούν μέτρα ΤΩΡΑ, γιατί μετά θα είναι πολύ αργά. Πρέπει σιγά σιγά να αρχίσουμε να αποδεχόμαστε την πραγματικότητα ότι το πολύ αργά έχει στην ουσία φθάσει. Είναι πολύ αργά, για να λύσουμε το ασφαλιστικό διατηρώντας το γενικό πλαίσιο εντός του οποίου ισχύει.

Θα ήθελα, λοιπόν, και εγώ να κάνω μία πρόταση παρεμφερή με εκείνη που έχουν κάνει και άλλες φωνές του ελληνικού πολιτικού κόσμου, και η οποία βασικά στηρίζεται στην πρόσφατη πρόταση του Στέφανου Μάνου για το συγκεκριμένο ζήτημα.

Προτείνω, λοιπόν, αντί να παίρνουν όλοι 10.395 ευρώ, όπως λέει ο Στέφανος Μάνος, να παίρνουν 10.395-0,5*(των εισοδημάτων τους) ¹ όσοι βγάζουν κάτω από 20.790 ευρώ και όσοι βγάζουν πάνω από 20.790 ευρώ να μην παίρνουν τίποτα. Αυτό το νούμερο αφενός θα εξασφαλίζει κατώτατη σύνταξη πολύ μεγαλύτερη από αυτή που παίρνουν αυτή τη στιγμή οι χαμηλά αμειβόμενοι συνταξιούχοι και αφετέρου θα εξοικονομήσει τα χρήματα που λείπουν από τον προϋπολογισμό, ώστε να μη χρειαστεί να υπάρξει αύξηση των φόρων, όπως ο κος Μάνος περιγράφει (αφού θα καλύπτονται και εκείνα που υπολογίζει ο Στέφανος Μάνος ότι πάνε μεν στα ταμεία αλλά στην ουσία προορίζονται για το κομμάτι της υγείας).

Με αυτό τον τρόπο δηλαδή θα εξασφαλίζεται από τη μία κατώτατη σύνταξη για όλους 10.395 ευρώ, αλλά από την άλλη θα απελευθερωθεί και το κράτος από το να δίνει αυτά τα χρήματα σε εκείνους που έτσι και αλλιώς έχουν σχετικά μεγάλα εισοδήματα (αυτό μπορεί επίσης να μετριαστεί μεταβατικά για εκείνους που έχουν ώριμα συνταξιοδοτικα δικαιώματα).

Θα υπάρξει, λοιπόν, από αυτή την τεράστια μείωση του κόστους εργασίας αντίστοιχη έκρηξη της ανάπτυξης, που θα φανεί και στην τεράστια αύξηση της απασχόλησης και στην αύξηση της παραγωγής, μάλιστα χωρίς να υπάρξει επιβάρυνση και από τυχόν αύξηση των φόρων.

Από εκεί και πέρα, ως προς στο κομμάτι της υγείας μπορεί να γίνει κάτι παρόμοιο· να χρησιμοποιηθούν δηλαδή αφενός οι περιουσίες των ασφαλιστικών ταμείων για να καλύψουν τις βραχυπρόθεσμες και μεσοπρόθεσμες ανάγκες των ασφαλισμένων· και να επιδοτηθούν αφετέρου οι εργαζόμενοι με ένα ποσό που πάλι να μειώνεται ανάλογα με τις αποδοχές των εργαζομένων, ωστέ μακροπρόθεσμα να ασφαλιστούν με μία διμερή σύμβαση με όποιο ταμείο θέλουν ιδιωτικό ή δημόσιο.

Προσωπικά, εντυπωσιάζομαι και θεωρώ απίστευτο το γεγονός ότι το ασφαλιστικό παρόλο που και τεράστιο πρόβλημα της κοινωνίας μας είναι και πρακτικά αδύνατον να λυθεί είναι (με τον υφιστάμενο τρόπο λειτουργίας) και μία προφανής λύση με τεράστια οφέλη για την οικονομία υπάρχει (όπως αυτή), παρόλα αυτά, λοιπόν, εμείς ούτε καν που το συζητάμε... Δεν ισχυρίζομαι ότι είμαι παντογνώστης και ότι δεν υπάρχει καμία περίπτωση να κάνω λάθος ούτε θεωρώ ότι αυτή είναι η καλύτερη πρόταση που μπορεί να υπάρξει, αλλά παρόλα αυτά είμαι αρκετά σίγουρος ότι τουλάχιστον αυτή η λύση είναι πολύ μα πολύ καλύτερη από τα ημίμετρα που όλοι γενικά έχουμε αποδεχθεί ότι σκέφτεται η κυβέρνηση και πραγματικά μου φαίνεται απίστευτο το πώς αντιμετωπίζει η πολιτική μας αυτό το ζήτημα...


¹Θεωρητικά θα μπορούσαν επίσης να δοθούν 10.395-(1/3)*30.085

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου