Σε αυτό το σημείο θα ήθελα να πω ότι ασχολούμενος λίγο με το ΠΣΑ αυτό καθεαυτό, διαπιστώνω δύο πράγματα· πρώτον ότι υπάρχουν πάρα πολλά και σημαντικά πράγματα να σχολιάσω και δεύτερον ότι δυστυχώς είναι γραμμένο τραγικά... Δίνει δηλαδή την εντύπωση από την πρώτη ματιά ότι τρέχανε και δε φτάνανε στο υπουργείο, για να το τελειώσουν. Σε σχέση δηλαδή με τα προηγούμενα ΠΣΑ, παρόλο που είναι πολύ μεγαλύτερο και πολύ πιο αναλυτικό (σε αρκετά σημεία) είναι τραγικά πιο κακογραμμένο...
Ας αρχίσουμε, λοιπόν:
Για την επίτευξη του στόχου της μείωσης του ελλείμματος στο 8,7% του ΑΕΠ χρειάζεται σύμφωνα με το ΠΣΑ μια προσαρμογή 9.377 δις (4% του ΑΕΠ). Από τα επιμέρους μέτρα που προβλέπονται κοστολογείται η εξοικονόμηση (από μείωση δαπανών και αύξηση εσόδων) στα 10.345 δις ευρώ (4,3 % του ΑΕΠ). Αυτό κατ'αρχήν είναι αρκετά καλό, να μην είμαστε δηλαδή τσίμα τσίμα για το στόχο μας. Έτσι, αν τα μέτρα πετύχουν και πάμε καλύτερα από το στόχο μας, τότε αυτό θα είναι ένα πολύ καλό δείγμα της αναβαθμισμένης αξιοπιστίας μας.
Από την άλλη η προσαρμογή της τάξης του 4,3% του ΑΕΠ οφείλεται μόνο κατά το 2,6% του ΑΕΠ σε μέτρα μόνιμου χαρακτήρα. Αυτό σημαίνει λογικά ότι του χρόνου θα έχουμε πάλι έκτακτα μέτρα, έστω και μικρής κλίμακας, για να πετύχουμε το στόχο της προσαρμογής κατά 3,1% που προβλέπεται για το 2011. Επίσης αυτό σημαίνει ότι στην πραγματικότητα ακόμα και αν όλοι οι επόμενοι προϋπολογισμοί είναι το ίδιο "σκληροί" με αυτόν του 2010 (πράγμα το οποίο δεν ισχύει, αφού προβλέπεται κάθε επόμενος προϋπολογισμός να είναι ηπιότερος από τον προηγούμενο), τότε θα μας πάρει 4 και όχι 3 χρόνια για να φθάσει στην ουσία το έλλειμμα κάτω από το όριο του 3% του ΑΕΠ.
Τέλος θα ήθελα να επισημάνω την άστοχη επιλογή που υπάρχει κατά τη γνώμη μου στην αναλογία μεταξύ της μείωσης των δαπανών και της αύξησης των εσόδων. Κατά τη δική μου γνώμη η κρίση η διεθνής και η δική μας η δημοσιονομική θα ήταν μία ευκαιρία για να μικρύνουμε το κράτος και να το εξορθολογίσουμε χωρίς κατ'αρχήν με αυτό τον τρόπο να μειώσουμε τη δραστηριότητά του. Εγώ, λοιπόν, θα προτιμούσα σαφώς μια μείωση των δαπανών του κράτους κατά 4%, να μην μπει δηλαδή ούτε ένας νέος φόρος, και να παρθούν όμως δραστικά μέτρα μείωσης των δαπανών. Αντ' αυτού οι δαπάνες θα μειωθούν μόνο κατά 1,9% του ΑΕΠ ενώ η αύξηση των εσόδων θα είναι 2,4% (θα φτάσουν το 41,9% του ΑΕΠ). Και όχι μόνο αυτό αλλά από το 1,9% του ΑΕΠ που προβλέπεται ως μείωση δαπανών το 1,3% οφείλεται απλώς στη μη επανάληψη των έκτακτων δαπανών που έγιναν το 2009...
Γενικά η ιδιωτική κατανάλωση είναι πολύ περισσότερο αποτελεσματική από την κρατική (πραγματικά πολύ περισσότερο όμως και ακόμα περισσότερο στην Ελλάδα) και για αυτό το λόγο είναι και το ίδιο περισσότερο αναπτυξιακή. Δεδομένου, λοιπόν, ότι έχουμε αποδεχθεί ότι θα μειώσουμε τα ελλείμματα και δε θα κάνουμε επεκτατική (κεϋνσιανη) δημοσιονομική πολιτική (εγώ δεν ξεχνάω ότι αυτό έλεγε στην ουσία το ΠΑΣΟΚ προεκλογικά), μία αύξηση της συμμετοχής του κράτους στην οικονομία είναι για την τελευταία τελείως επιβαρυντική την ώρα που προσπαθεί να βγει από μία ύφεση και είναι το τελευταίο πράγμα που θα έπρεπε να κάνουμε.
Δυστυχώς από ότι φαίνεται άλλη μια σημαντική ευκαιρία χάνεται...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου