Ὁ ἀναμάρτητος πρῶτος τὸν λίθον βαλέτω

«Ὁ ἀναμάρτητος πρῶτος τὸν λίθον βαλέτω»
Αυτό είπε η Άννα Διαμαντοπούλου σήμερα στην πρώτη γραμμή αναφερόμενη στην κριτική που ασκείται στο ΠΑΣΟΚ, αποδεχόμενη προφανώς στην κυβέρνηση κάποιες αδυναμίες. Παρόλο που προσωπικά είμαι (θεωρητικά τουλάχιστον) πολύ υπέρ της συγκεκριμένης ρήσης, για αυτή την περίπτωση και γενικά για την πολιτική είναι πάρα πολύ λανθασμένη... Και αυτό ισχύει για τον πολύ απλό λόγο ότι η κριτική στην πολιτική δεν αντιστοιχεί με το λίθο του ρητού. Στην πολιτική αυτό που γίνεται είναι να επισημαίνονται οι αμαρτίες, δηλαδή, οι αδυναμίες τα λάθη και οι λανθασμένες πολιτικές, και να προτείνονται τα καλά καγαθά, δηλαδή οι σωστές πολιτικές. Το ΠΑΣΟΚ και η κυβέρνηση ασφαλώς πρέπει να απαντάει στην κριτική, αν δεν τη δέχεται, και να επιχειρηματολογεί και για ποιο λόγο αυτή είναι αστήρικτη, αλλά δεν μπορεί να προτρέπει την αντιπολίτευση στην αποχή από την κριτική, ειδικά όταν αυτός είναι ο θεσμικός της ρόλος. Το ότι η Νέα Δημοκρατία μπορεί να τα έκανε ή να τα είχε κάνει χειρότερα μπορεί και πρέπει και αυτό να επισημαίνεται, αλλά σε καμία περίπτωση δε σημαίνει αυτό ότι δε δικαιούται η αξιωματική αντιπολίτευση να αντιπολιτεύεται την κυβέρνηση.
Δυστυχώς αυτή η άποψη που περιρρέει γενικά στην πολιτική επικαιρότητα και που εν προκειμένω εξέφρασε η Διαμαντοπούλου -που γενικά είναι μία πολύ σοβαρή για τα ελληνικά δεδομένα πολιτικός και μία από τους υπουργούς της κυβέρνησης που ακόμα υπάρχει κάποια ελπίδα ότι μπορεί να λύσει κάποια προβλήματα- εκτός από λανθασμένη είναι αρκετές φορές και επικίνδυνη, επειδή υπονοεί ότι η Νέα Δημοκρατία εξαιτίας της ήττας της με 10 μονάδες διαφορά, πρέπει να βάλει κάτω το κεφάλι και σε κάθε περίπτωση να γνέφει συγκαταβατικά κάθε φορά που κάνει ή λέει κάτι το ΠΑΣΟΚ. Κάτι τέτοιο είναι από άποψη λειτουργίας του πολιτικού συστήματος απαράδεκτο...