Αυτός είναι ένας από του χιλιάδες δρόμους της Αθήνας... Εννοείται ότι δε χρειάστηκε καν να ψάξω, για να τον βρω.
Εξεγειρόμεθα για τα υπόγεια πάρκινγκ, αλλά σχεδόν καθόλου δε δείχνουμε να ενδιαφερόμαστε για τα πεζοδρόμια μας που γίνονται πάρκινγκ,
για τους δρόμους που γίνονται πεζοδρόμια,
για τα πεζοδρόμια που γίνονται φωτοφρόμια και ταμπελοδρόμια,
για τα πεζοδρόμια που γίνονται παρτέρια ή
για τα πάρκα και τους χώρους πρασίνου που γίνονται από πάρκινγκ μέχρι και σκουπιδότοποι, αν δεν έχουν ήδη αποχαρακτηριστεί, για να γίνουν πολυκατοικίες...
Θέλω λοιπόν να ζητήσω κάτι μέσω αυτού του άρθρου το ξέρω ότι είναι ουτοπικό και απίστευτο και ότι δε θα μπορέσει να γίνει ποτε, αλλά εγώ θα το προτείνω.
Προτείνω:
α) οι δρόμοι να είναι δρόμοι
β) τα πεζοδρόμια να είναι πεζοδρόμια
γ) τα πάρκα να είναι πάρκα
δ) και οι χώροι στάθμευσης να είναι χώροι στάθμευσης....
Αν η τροχαία επέβαλλε τα πρόστιμα που προβλέπει ο νόμος θα λύναμε ένα πολύ σημαντικό πρόβλημά μας και ίσως να μηδενίζαμε και το έλλειμμα....
Οπότε ποιο είναι το πρόβλημα, κατά τη γνώμη σου, σε όσα λες; Η ανικανότητα της τροχαίας να επιβάλλει το πρόστιμο που ορίζει ο νόμος ή η νοοτροπία του Έλληνα πολίτη, ο οποίος νοιάζεται μόνο για το δικό του συμφέρον; Διότι ένας συνηθισμένος οδηγός θα πάρκαρε οπουδήποτε, εάν δεν έβρισκε ελεύθερη θέση στάθμευσης μέσα σε απόσταση 25 μέτρων από το σημείο το οποίο τον βόλευε, με αποτέλεσμα πολλές φορές να δημιουργεί κυκλοφοριακά προβλήματα (μποτιλιάρισμα, αποκλεισμός παρκαρισμένου οχήματος κ.τ.λ). Ωστόσο, θα του προκαλούσε οργή και θυμό ένα παρόμοιο συμβάν εάν, όμως, αυτή τη φορά ήταν αυτός το θύμα σε μποτιλιάρισμα ή εάν αυτού του είχαν κλείσει τη θέση στην οποία είχε παρκάρει.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚατά την άποψη μου η βασική εθύνη δε βαρύνει τους παρανομούντες. Ασφαλώς αυτοί είναι οι υπαίτιοι του προβλήματος. Αλλά η βασική ευθύνη βαρύνει την πολιτεία. Οι νόμοι είναι θεσπισμένοι, επειδή ξέρουμε ότι χωρίς αυτούς θα υπάρχουν παρανομούντες. Τους νόμους όμως πρέπει να συνοδευεί ενα σύστημα εξαναγκασμου, δεν τους έχουμε για πλάκα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑυτό το σύστημα σε εμάς δε λειτουργεί. Δε θεωρώ όμως ότι ό λόγος που δε λειτουργεί είναι η ανικανότητα της τροχαίας.
Απλώς δεν απασχολεί καθόλου εκείνους που θα έπρεπε να απασχολεί αυτό το θέμα, δεν είναι προτεραιότητά τους. Στην καλύτερη περίπτωση σκέφτονται περισσότερο το πώς θα ξαναβγούν ή κάτι παρόμοιο...
Αυτό που πρέπει να γίνει είναι θέσπιση στοιχειωδώς εφαρμόσιμων νόμων, εφαρμογή αυτών των νόμων και κάποιος σχεδιασμός για το πόσα αυτοκίνητα χωράνε και πόσα δε χωράνε μέσα στην Αθήνα.
Δεν πρόκειται για την εφαρμογή του τέλειου κομμουνισμού πρόκειται για το πιο αυτονόητο πράγμα που στις περισσότερες χώρες του κόσμου δεν αποτελεί καν ζήτημα.
Συμφωνώ μαζί σου. Μια ακόμη περίπτωση δυσλειτουργίας του δημοσίου (εν προκειμένου των δήμων) και αδιαφορίας για την εφαρμογή (και εφαρμοσιμότητα) των νόμων.
ΑπάντησηΔιαγραφή