Φασιστικές πρακτικές στη Νομική

Χθες το βράδυ, ημέρα τετάρτη 25 Νοεμβρίου είχε οργανωθεί από το Φοιτητικό Όμιλο Πολιτικού Προβληματισμού (ΦΟΠΠ)-έναν όμιλος που πρόσφατα ιδρύθηκε με σκοπό την αναβάθμιση του πολιτικού διαλόγου στο χώρο των πανεπιστημίων- μία συζήτηση για την κουλτούρα της πολιτικής βίας. Ομιλητές ήταν ο Πάσχος Μανδραβέλης, δημοσιογράφος του Σκάι, ο Ολύμπιος Δαφέρμος διδάκτωρ του παντείου πανεπιστημίου και ο Δημήτρης Ψυχογιός, καθηγητής Μ.Μ.Ε. Παντείου Πανεπιστημίου. (http://fopp2009.blogspot.com/2009/11/e-2.html)

Κάποια στιγμή, αφού η συζήτηση εξελισσόταν ομαλά επί μιάμιση ώρα, εισήλθαν στην αίθουσα κάποια άτομα του "Αντιεξουσιαστικού χώρου", αποφάσισαν να μας διακόψουν, διάβασαν κάποιο κείμενό τους, στη συνέχεια πέταξαν αυγά στον κύριο Μανδραβέλη και, τέλος, αποχώρησαν. Η συζήτηση μετά δε συνεχίστηκε μέσα στην αίθουσα. Υπήρχαν, όμως, πολλοί φοιτητές που μείναμε για κάποια ώρα έξω από το χώρο του Πανεπιστημίου και συζητήσαμε αρκετά έντονα. Η συζήτηση ναι μεν ήταν έντονη, αλλά δεν υπήρχε κανένας που έστω και στο ελάχιστο να υπονοεί ότι αυτή η πράξη βίας ήταν κάτι έστω και κατ' ελάχιστο δικαιολογημένο. Η διαφωνία μας ήταν μόνο πάνω στον τρόπο με τον οποίο έπρεπε να αντιδράσουμε σε αυτή τη βίαιη πράξη που στρεφόταν εναντίον μας και τι έπρεπε εμείς να κάνουμε για να τους αντισταθούμε και να τους δώσουμε την ελάχιστη ευχαρίστηση... Οι "αντιεξουσιαστές" μπορεί να βρίσκονταν εκείνη την ώρα πολύ μακρυά, για να ακούσουν την πραγματική άποψη των φοιτητών για τις πράξεις τους, αλλά αυτή η άποψη όλο και θα ενισχύεται και δε θα είναι αιωνίως τόσο εύκολο για αυτά τα στοιχεία να κάνουν ό,τι θέλουν...

Σιγά σιγά θα κάνουμε τους "αντιεξουσιαστές" να καταλάβουν ότι δεν έχουν την εξουσία να διακόπτουν και να διαλύουν κάτι που εμείς ως φοιτητές έχουμε οργανώσει...

Αν ένα από αυτά τα άτομα ήταν φίλος μου θα τον λυπόμουν και θα τον βοηθούσα στα προφανή ψυχολογικά προβλήματα τα οποία έχει. Ως κοινωνικό φαινόμενο όμως θα αντιδράσω και θα προσπαθήσω να στερήσω την ευχαρίστηση σε άτομα που χρησιμοποιούν φασιστικές πρακτικές εναντίον μου και εναντίον άλλων σαν και εμένα.

Οι αγωνιστικοί καιροί έχουν αλλάξει. Άλλοι ήταν οι αγωνιστές του Πολυτεχνείου και άλλοι είναι οι αγωνιστές τώρα. Εκείνοι όμως που σήμερα είναι αγωνιστές δεν είναι σε καμία περίπτωση εκείνοι που αυτοπροσδιορίζονται ως τέτοιοι, αλλά εκείνοι που λένε ανοιχτά τις ιδέες τους έχοντας κάτι να θυσιάσουν. Τέτοια άτομα ασφαλώς δεν είναι οι είκοσι τραμπούκοι που διαλύουν μία ελεύθερη συζήτηση, τη στιγμή που δεν τους ξέρει κανείς. Τέτοια άτομα είναι ο Πάσχος Μανδραβέλης, που πιθανολογούσε τις χθεσινές εξελίξεις και παρόλα αυτά ήρθε να μας μιλήσει, και άλλοι σαν και αυτόν που γνωρίζοντας ότι βρίσκονται λιγότερο ή περισσότερο μέσα στο στόχαστρο τρομοκρατών, συνεχίζουν να λένε τις ιδέες τους. Να γνωρίζουν, λοιπόν, αυτά τα άτομα ότι οποιαδήποτε τέτοια φασιστική πρακτική εναντίον κάποιου που εκφράζει τις ιδέες του, απλώς θα ενισχύει την πεποίθηση της κοινωνίας και του λαού για τους πραγματικούς αγωνιστές της εποχής μας...