Ομηρία

Το άρθρο αυτό έχει να κάνει με τους αγρότες και την αγροτική πολιτική που εφαρμόζουν οι ελληνικές κυβερνήσεις. Αυτή, λοιπόν, έχει ως αποτέλεσμα διάφορες ομηρίες...

Ομηρία 1η
Οι αγρότες έχουν κλείσει τους δρόμους χώρις να τους παρουσιαστεί καμία αντίσταση και δεν μπορουν όλοι οι υπόλοιποι να κάνουν το αυτονόητο. Δεν μπορεί ο πατέρας να πάει στο γάμο της κόρης του, δεν μπορεί ένας φοιτητής να πάει να δει την κοπέλα του στην επαρχία, δεν μπορεί κάποιος να μετακομίσει στην επαρχία, δεν μπορεί για να μην ξημερωθούμε οποιοσδήποτε να πάει να κάνει οτιδήποτε... Οι αγρότες κρατούν σε ομηρία όλους τους ταξιδιώτες.

Ομηρία 2η
Η κυβέρνηση για να κανοποιήσει τους αγρότες κρατάει σε ομηρία τους φορολογούμενους. Δίνει λέει 500.000.000 € στους αγρότες γενικά. Γιατί; Με ποια λογική; Κερδίζει η κοινωνία κάτι από αυτό; Υπάρχει στο κοινωνικό κράτος η λογική της αναδιανομής του εισοδήματος δηλαδή οι πλούσιοι να δίνουν και οι φτωχοί να παίρνουν ή εν πάση περιπτώσει να επωφελούνται. Αυτή η ενίσχυση ΔΕΝ είναι τέτοιο πράγμα, επειδή δεν παίρνουν κάτι οι φτωχοί, αλλά οι αγρότες. Υπάρχει η έννοια της επιδότησης κάποιων προϊόντων και υπηρεσιών, επειδή για ειδικούς λόγους μπορεί να θέλουμε να είναι φθηνά. Για παράδειγμα επιδοτούμε τα μέσα μαζικής μεταφοράς για να είναι φθηνά, επειδή τα χρησιμοποιούν κατά κανόνα άτομα με χαμηλά εισοδήματα, επειδή θέλουμε να προστατέψουμε το περιβάλλον και για άλλους λόγους. Για τους αγρότες δεν ισχύει τίποτα τέτοιο στην πραγματικότητα. Οι φορολογούμενοι λοιπον κρατούνται χωρίς ευγενή αιτία σε ομηρία...

Ομηρία 3η
Η κυβέρνηση κρατά σε ομηρία τους αγρότες. Αφενός η επιλογή αγροτικής παραγωγής θα έπρεπε να προκύπτει από τη στάθμιση των κινδύνων, της προσφοράς και της ζήτησης του κάθε προϊόντος. Αφετέρου πρέπει να καταργηθούν όλες οι "ρυθμίσεις" της αγοράς που εμποδίζουν τους αγρότες να πουλήσουν τα προϊόντα τους κατευθείαν στους καταναλωτές, γεγονός που προκαλεί αυτή τη διαφορά των τιμών μεταξή αγροτών και εμπόρων. Η κυβερνητική πολιτική μπορεί βραχυπρόθεσμα να ευνοεί τους αγρότες με τα διάφορα δωράκια που κατα καιρούς παίρνουν, αλλά, επειδή είναι ένας σημαντικός παράγοντας αδράνειας των αγροτών, στην ουσία είναι αυτό που τους εμποδίζει από το να υιοθετήσουν καινοτομίες και αλλάγές στην παραγωγή τους που θα τους κάνουν όχι μόνο να σταθούν στα πόδια τους, αλλά και επί πλέον να βγουν παραπάνω κερδισμένοι. Η κυβέρνηση, λοιπόν, κρατάει σε ομηρία τους αγρότες...

Όμηρία 4η
Αυτή η κατάσταση στη γεωργία κρατά όμηρους τους καταναλωτές. Εκτός από όλους αυτούς που αδικούνται από αυτή την κατάσταση, υπάρχει και μία άλλη ομάδα για την οποία σπάνια γίνεται λόγος... οι καταναλωτές και οι έλληνες και οι ξένοι. Θα μπορούσε βεβαίως να πεί κανείς ότι ευνοούνται επειδή μπορούν να απολαμβάνουν φθηνότερα προϊόντα από τους αγρότες. Αυτό όμως μάλλον δεν ισχύει. Στην πραγματικότητα το μόνο που κάνουν αυτές οι ενισχύσεις είναι να παρέχουν τη δυνατότητα στους έλληνες παραγωγούς να ανταγωνίζονται τους ξένους οι οποίοι παρέχουν ήδη όμως τα προϊόντα σε αυτές τις τιμές. Εναλλακτικά όμως, αν βγαίναν οι αγρότες από αυτό το φαύλο κύκλο, θα μπορούσαν να μειώσουν το κόστος παραγωγής τους ή να μπουν στην παραγωγή άλλων προϊόντων που θα μπορούσαν να διοχετεύσουν στην αγορά σε φθηνότερες τιμές τόσο στην Ελλάδα όσο και στην Ευρωπαϊκη ένωση και το Εξωτερικό γενικά. Αυτό όμως δε γίνεται... Οι καταναλωτές, λοιπόν, κρατούνται σε ομηρία από την όλη κατάσταση.

Το ενθαρυντικό απο τη μία και απογοητευτικό απο την άλλη σε όλα αυτά είναι ότι τουλάχιστον τα δύο μεγάλα κόμματα γνωρίζουν ότι αυτή είναι η πολιτική που πρέπε να ακολουθηθεί. Αυτό φαίνεται αν κανείς προσέξει κάποιους εκπροσώπους τους. Είναι όμως αυτό το καταραμένο το πολιτικό κόστος και η ανάγκη τους να μείνουν στην εξουσία που τους κάνει να συνεχίζουν να κάνουν και σε αυτόν τον τομέα ό,τι πάντοτε έκαναν...

Υ.Γ. Για τις ανάγκες του άρθρου ας γίνει μία διασταλτική ερμηνεία της λέξεως ομηρία...

Οι θέσεις του ΠΑΣΟΚ για την παιδεία

• Δημόσιο, αποτελεσματικό, άριστο σχολείο που μειώνει δραστικά το κόστος για τη μέση οικογένεια που

ζει στην Ελλάδα.

• Αύξηση της χρηματοδότησης για την Παιδεία με στόχο το 5% του ΑΕΠ στο τέλος της τετραετίας

• Από τον πρώτο χρόνο, αύξηση κατά 1 δισ. Ευρώ των δαπανών για την παιδεία

• Σύγχρονες υποδομές, πληροφορική και νέες τεχνολογίες παντού, από το σχολείο έως το

Πανεπιστήμιο.

• Ουσιαστική αύξηση των αμοιβών των εκπαιδευτικών σε συνδυασμό με την επιμόρφωση και την

αξιολόγησή τους.

• Απόκτηση πιστοποιητικού επάρκειας στη χρήση του διαδικτύου και γλωσσομάθειας μέσα από το

σχολείο.

• Φορητός υπολογιστής και δωρεάν γρήγορη πρόσβαση στο διαδίκτυο για κάθε μαθητή.

• Επέκταση του Ολοήμερου σχολείου σε όλα τα σχολεία της χώρας μέσα στην επόμενη τετραετία.

• Σύγχρονο σύστημα Ειδικής Αγωγής και Εκπαίδευσης για παιδιά με αναπηρία

• Εθνικό απολυτήριο μετά από γενικές και αντικειμενικές εξετάσεις.

• Για κάθε νέο που παίρνει Εθνικό Απολυτήριο, εγγυημένο ποσό από το κράτος στο ύψος του κόστους

σπουδών. Το ποσό αυτό θα κατευθύνεται στο δημόσιο ίδρυμα που θα τους δέχεται.

• Αυτόνομα και αυτοδιοικούμενα Πανεπιστήμια και ΤΕΙ, με ισχυρή κρατική χρηματοδότηση, μηχανισμούς

κοινωνικής λογοδοσίας, αξιολόγησης και ελέγχου.

• Όλα τα συγγράμματα στο διαδίκτυο.

• Δωρεάν πρόσβαση στο γρήγορο διαδίκτυο για τους φοιτητές.

Έτσι συνοψίζει τις απόψεις του ΠΑΣΟΚ για την παιδεία στο πρόγραμμά του. Μόλις τώρα τις μαθαίνω για πρώτη φορά, παρόλο που περιλαμβάνουν πολύ αξιόλογες προτάσεις. Ε και λοιπόν είναι μία πάρα πολύ καλή αρχή, αλλά όχι μόνο αρχή, έιναι μία πάρα πολύ καλή άποψη για την παιδεία, ειδικά αν σκεφτεί κανείς ότι προτείνεται από το ένα από τα δύο κόμματα εξουσίας. Είναι συγκεκριμένη, προς τη σωστή κατεύθυνση και με σημαντικά βήματα προς τα μπροστά.

Είναι προφανές ότι διαφωνώ με πολλά από όσα λέει και στο δικό μου "παράδεισο" θα υπήρχαν πάρα πολλές διαφορετικές ρυθμίσεις από τη θέση του ΠΑΣΟΚ. Δεν μπορεί όμως να εφαρμοστούν οι απόψεις όλων ταυτοχρόνως και αυτό είναι κάτι που χρειάζεται να το θυμόμαστε ειδικά στην παιδεία. Παρ΄όλα αυτά θα κάνω κάποια σχόλια αρμητικά πριν το φιλοφρονήσω.

Το πρώτο μάλλον που πρέπει να πει κανείς είναι ότι είναι πολυ καλό για να είναι αληθινό (it is too good to be true). Όχι μόνο δηλαδή δυκολεύομαι να πιστέψω ότι θα πρότεινε ένα τέτοιο σχεδιο νόμου τελικά στη βουλή ένα κόμμα σαν το ΠΑΣΟΚ που είναι κόμμα εξουσίας (και επομένως σχετικό με συμφέροντα), αλλά δυσκολεύομαι να πιστέψω ότι δε θα κατέρρεε η χώρα από κάθε άποψη λόγω των αντιδράσεων που θα ακολουθούσαν κάτι τέτοιο... 

Έπειτα στην ουσία των προτάσεων υπάρχει το γνωστό πρόβλημα με τα πανεπιστήμια. Το ότι δηλαδή μπορεί να θέλουμε να λειτουργούν τα πανεπιστήμια με κάποιο τρόπο και με κάποιες προϋποθέσεις, και λέμε για παράδειγμα ότι τα συγγράμματα θα υπάρχουν στο διαδίκτυο. Παράλληλα όμως λέμε ότι τα πανεπιστήμια θα είναι ανεξάρτητα και αυτοδιοικούμενα. Για ποιο λόγο λοιπόν να κάτσει να αναρτήσει η διοίκηση του πανεπιστημίου όλα τα συγγράμματα στο ιντερνετ; Πώς διασφαλίζεται ότι η διοίκηση του πανεπιστημίου θα πραγματοποιήσει αυτά τα υπόλοιπα που λέει το ΠΑΣΟΚ; Θα μπορούσε να πει κανείς ο νόμος. Όπως όμως έχω πει και σε προηγούμενη ανάρτηση, νόμοι υπάρχουν για την παιδεία που δεν εφαρμόζονται... Βέβαια η αλήθεια είναι ότι οι προτάσεις του ΠΑΣΟΚ πράγματι έχουν κάτι καινούριο, την έμφαση στην αξιολόγηση που ίσως βοηθήσει σε αυτή την κατεύθυνση. Απλώς δε νομίζω ότι αρκεί αυτό για να πάψει ο πρύτανης για παράδειγμα ενός πανεπιστημίου να ασχολείται με την προβολή του και να αρχίσει να βγάζει συνεχώς το φίδι από την τρύπα.

Τέλος... Έλεος με αυτό το 5% και κυρίως (αυτό θέλω να το πω) έλεος με αυτούς του φορητούς υπολογιστές, αυτό μας μάρανε δηλαδή; Εδώ ο κόσμος καίγεται και οι άλλοι μοιράζουν λάπτοπ!!!

Πολύ καλή σκέψη και πολύ καλή πρόταση από την άλλη είναι τόσο η άποψη για το εθνικό απολυτήριο και τον τρόπο εισαγωγής στην τριτοβάθμια όσο και ο τρόπος που προτείνεται η χρηματοδότηση των ανωτάτων ιδρυμάτων. Η δυνατότητα εισαγωγής σε οποιοδήποτε ίδρυμα θέλει ο φοιτητής είναι γενικά θετικό βήμα και προς τη σωστή κατεύθυνση, μπορεί όμως να δημιουργήσει προβλήματα στην Ελλάδα εξαιτίας της έλλειψης μια έυρυθμης αγοράς εργασίας που φυσιολογικά θα ρύθμιζε την προσφορά και τη ζήτηση στο χώρο αυτό από μόνη της (είναι ένα μεγάλο θέμα που χωρεί πολύ ανάλυση και ίσως θίξω κάποια φορά ειδικά)*1. Πιστεύω αυτή η μεταρρύθμιση θα εξάλειφε κάποια τμήματα σχολών που υπάρχουν απλώς για αυτούς που δεν κατάφεραν να πετύχουν στις εξετάσεις και θα συνέβαλλε στο να θυμηθούμε οτι το πανεπιστήμιο δεν είναι κάτι υποχρεωτικό αλλά μία επιλογή που μπορεί για κάποιους να μην είναι η καλύτερη. Ακόμα η εξάρτηση της χρηματοδότησης των σχολών από τους φοιτητές που προσελκύουν και από τα αποτελεσμάτα και την ποιότητα που παράγουν*2 είναι σημαντικό βήμα μπροστά, γιατί είναι από τους μόνους τρόπους να ασχοληθούν πράγματι τα πανεπιστημία με τη δημιουργία των απαραίτητων συνθηκών, ώστε να επωφελούνται οι φοιτητές όσο γινεται περισσότερο, και να ασχοληθούν πράγματι και με την επίτευξη σημαντικών επιστημονικών αποτελεσμάτων.    

Υπάρχει καμία περίπτωση αυτά να εφαρμοστούν; Μάλλον όχι στο άμεσο μέλλον. Το ότι εκστομίζονται πάντως από κόμμα εξουσίας είναι σημαντικο...

*1 Εδώ ας σημειωθεί ότι η λάθος ρύθμιση του ποιος θα πηγαίνει σε ποιο τμήμα μπορεί να οδηγήσει σε τεραστιο μπάχαλο.

*2 Και ο Νόμος Πλαίσιο έχει αντίστοιχη ρύθμιση, αλλά αυτός δεν προβλέπει κάποια επιτροπή ή κάποιο θεσμικό όργανο που να κρίνει και να αποφασίζει την αύξηση ή τη μείωση της χρηματοδότησης, αλλά αφήνεται στον εκάστοτε υπουργό το δικαίωμα αυτό με αποτέλσμα πιστέυω να περιέλθει σε αχρησία.

Οι Δημοκρατικοί

Μόλις υπέπεσε στην αντίληψη μου ότι δημιουργήθηκε ένα νέο κόμμα οι Δημοκρατικοί (dimokratikoi.gr).
Υπόσοχμαι προσεχώς να έχω διαβασει τις βασικες θέσεις του και να τις σχολιάσω...

Μία σκέψη

Οι αγρότες κάνουν μία διαμαρτυρία έχοντας κάποια αιτήματα. Η διαμαρτυρία αυτή συνίσταται σε παράλυση των εθνικών οδών της χώρας.

Για να δούμε λοιπόν...

από http://en.wikipedia.org/wiki/File:Kaka061115.jpg

Αν εγώ κατάφερνα να πείσω τόσους φιλάθλους του Ολυμπιακού όσους και οι αγρότες να κλείσουμε μαζι τις εθνικές οδούς, ώστε να πιέσουμε την κυβέρνηση να προσεγγίσει διπλωματικά τη Βραζιλία και την Ιταλία, ώστε να φύγει ο Kaka από τη Milan και να έρθει να παίξει στο ελληνικό πρωτάθλημα στον Ολυμπιακό, τότε οι εισαγγελείς και η κυβέρνηση θα επέτρεπαν αυτή την κατάληψη των δρόμων;
Φαντάζομαι πως ναι... Γιατί η πράξη είναι η ίδια και στη μία και στην άλλη περίπτωση και αν αντιδρούσαν διαφορετικά θα σήμαινει ότι αξιολογούν πόσο δίκαιο είναι το αίτημά μας. Και από όσο ξέρω δεν μπορεί να τιμωρείται κάποιος με κριτήριο τις ιδέες του και τα όνειρά του...

Δημοσιονομική Κατάσταση και Αξιοπιστία...

Τελευταία λόγω των κακών μαντάτων από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή αρχίσαμε όλοι τα παράπονα για τη δημοσιονομική κατάσταση στη χώρα και για τις ανεύθυνες δημοσιονομικές πολιτικές που μας οδήγησαν εδώ. Η αλήθεια βέβαια είναι ότι σωστή δημοσιονομική πολιτική σημαίνει είσπραξη των φόρων που είναι αναγκαίοι και μείωση των δαπανών που λιγότερο χρειάζονται. Αυτά όλα όμως θεωρούνται μάλλον τα ψιλα γράμματα. Προτιμάται ο απλός χαρακτηρισμός της δημοσιονομικής πολιτικής ως ανεύθυνης και η αποσιώπηση του τι συνεπάγεται μία υπεύθυνη δημοσιονομική πολιτική.

Θα ήταν καλό, λοιπόν, να κάνουμε μια ανασκόπηση από την ανάληψη της διακυβέρνησης από την Νέα δημοκρατία, για να δούμε τι γίνεται τα τελευταία χρόνια με τη δημοσιονομική κατάσταση και ποια ήταν η στάση που διάφοροι διατήρησαν.

Το 2004 αποφάσισε το υπουργείο οικονομικών σε συνεργασία με την εθνική και την ευρωπαϊκή στατιστική υπηρεσία να πραγματοποιήσει απογραφή των οικονομικών στοιχείων. Ήταν μια κίνηση αφενός απολύτως λογική δεδομένου ότι η Νέα Δημοκρατία προεκλογικά ισχυριζόταν κρυφά ελλείμματα του κράτους και αφετέρου ως ένα βαθμό αναγκαία δεδομένου ότι ερχόταν για πρώτη φορά σε επαφή με τα οικονομικά στοιχεία και, για να τα διαχειριστεί, θα έπρεπε να τα καταγράψει και να τα αντιληφθεί. Η απογραφή ανέδειξε ένα τεράστιο έλλειμμα 7,9% του ΑΕΠ(το ΠΑΣΟΚ επιδόθηκε και ακόμα επιδιδεται σε μία είτε υποκριτική είτε παντελώς ηλίθια κριτική, ίσως κάποια στιγμή αναπτύξω αναλυτικά το γιατί σε αυτό τον ιστότοπο). Η Νέα Δημοκρατία σε κάθε περίπτωση είδε ότι, για να πληροί τις ελάχιστες απαιτήσεις της ΟΝΕ έπρεπε να μειώσει το έλλειμμα κάτω από 3% και για να είναι απλώς σύμφωνη με την ΟΝΕ έπρεπε να το μηδενίσει. Αυτό ήταν ένα σόκ για την κυβέρνηση και για το 2005 προϋπολόγισαν ένα απίστευτο έλλειμμα 2,8% (δεν είχαν καταλάβει μάλλον πόσο μεγάλη ήταν η διαφορά), ενώ το έλλειμμα στο τέλος ήταν 5,1% (3 δισεκατομύρια ευρώ παρπάνω, 1000 άτομα θα μπορούσαν να πάρουν 3 εκατομύρια ευρώ!!!). Πάρ΄όλα αυτά ήταν μια σηματνική μείωση του ελλείμματος το 2005, και το 2006 προυπολογίσθηκε έλλειμμα 2,6% και πραγματοποιήθηκε 2,8%. Αυτό σημαίνει ότι η κυβέρνηση δεν είχε ξεπεράσει ακόμα το σοκ, και από ότι φαίνεται έγινε μία σαφής προσπάθεια να απομακρύνθούν όλα τα κοράκια και τα παράσιτα του κρατικού χρήματος και να περιοριστούν οι ίδιοι οι υπουργοί της κυβέρνησης, οι οποίοι μη ξέροντας ούτε τι ξοδεύουν μετρούν την πολιτική τους επιτυχία από το πόσο αύξησαν τις δαπάνες για το υπουργείο τους. Προς το τέλος όμως του 2007 λίγο η μείωση του ελλείμματος κάτω από το 3% τον προηγούμενο χρόνο, λίγο οι εκλογές, λίγο οι πυρκαγιές, λίγο η συσσωρευμένη στέρηση από όλους που περιμένουν τη χρηματοδότηση από το κράτος, οδήγησε στο να ξεπεραστεί σιγά σιγά η αίσθηση της ανάγκης για τη μείωση των ελλειμμάτων και να οδηγηθούμε σε υπέρβαση των υπολογισμών μας. Το 2007 είχε έλλειμμα 3,5% αντί του 2,2% και το 2008 προβλέπεται να είχε έλλειμμα από την κομισιόν 3,4% αντί 1,6%, δηλαδή υπερβάσεις 3 και 4,5 δισεκατομυρίων ευρώ αντίστοιχα...

Μόνο από τη μεριά του Αλογοσκούφη υπήρχε όλα αυτά τα χρόνια ένα ξεκάθαρο μήνυμα συγκράτησης. Αυτό το στήριξε για λίγο ο Καραμανλής αλλά στη συνέχεια και αυτός ενδιαφέρθηκε περσσότερο να ξοδέψει και να μην αντιμετωπίσει το πολιτικο κόστος που συνεπάγεται η απαλλαγή του κράτους από ολα τα παράσιτά του...

Αυτό λοιπόν που χρειαζόμαστε από τους πολιτικούς μας και τον πρωθυπουργό είναι αφενός να μειώσουν τις δαπάνες εκεί που δε χρειάζονται και αφετέρου να καταργήσουν προγράμματα που περισσότερο κοστίζουν παρά οφελούν. Χρειάζεται ο αριθμός των δημοσίων υπαλλήλων να είναι ανάλογος της προσφοράς τους. Αυτό σημαίνει αυτόματα αναδιοργάνωση της δημόσιας διοίκησης και ΜΕΓΑΛΗ μείωση των δημοσίων υπαλλήλων. Αυτό μπορεί να το προτείνουν οι πολιτικοί; Μπορούν να πουν δηλαδή αύριο ότι σε βάθος 2 ή 3 ή και 4 χρόνων θα μειωθούν οι δημόσιοι υπάλληλοι κατά 200.000 ή 300.000; Αυτή η δήλωση που δεν εμπεριέχει κανένα ειδικό συμφέρον σε όποιον την εκστομίζει και είναι αυτό που χρειαζόμαστε αυτή τη στιγμή από τους πολιτικούς μας.

Πρέπει όλοι μας να καταλάβουμε ότι η περιουσία του κράτους είναι χρεωμένη με 250 δισεκατομύρια ευρώ, για να ξεχρεώσουμε λοιπόν, πρέπει να δώσουμε ΌΛΟΙ οι έλληνες κατα μέσο όρο 23.000 ευρώ, μία τετραμελής δηλαδή οικογένεια εκτός από το ιδωτικό χρέος που μπορεί να έχει, έχει και ένα χρέος 90.000 ευρώ που πρέπει να καλύψει μέσω των φόρων. Πρέπει οι πολιτικοί να αντιληφθούν ότι δεν μπορούν να λένε ότι θα δώσουμε όσα μπορούμε, τη στιγμή που στην πραγματικότητα δίνουν δισεκατομύρια ευρώ παραπάνω από ό,τι μπορούμε, είναι απαραίτητο να αρχίσουν να λένε ότι δε θα δώσουνε, επειδή δεν μπορούμε και τελείωσε αυτή η ιστορία. Δε θα ζούμε ως κράτος με δανεικά.

Υπάρχει κανένας όμως που να εκφράζει πολιτικό λόγο και να μεταδίδει αυτη την ανυσηχία; Υπάρχουν ελάχιστοι που, για να τους ακούσεις πρέπει να τους ψάξεις. Οι υπόλοιποι λένε: ελλείψεις στο δημόσιο τομέα, πρέπει η χρηματοδότηση για την παιδεία να πάει στο 5% του ΑΕΠ, πρέπει η χρηματοδότηση για την υγεία να πάει στο 5% του ΑΕΠ (φαίνεται ακούγεται ωραία), πρέπει να αυξηθούν οι μισθοί, πρέπει να αυξηθούν οι συντάξεις και να μην αυξηθούν οι εισφορες, πρεπει να αυξηθεί η χρηματοδότηση για την τοπική αυτοδιοίκηση, πρέπει να διατηρηθεί η (ζημιογόνα) ολυμπιακή, να μην αλλάξει ο (απίστευτα ζημιογόνος) ΟΣΕ, να δοθει επίδομα θέρμανσης, να αυξηθει το επίδομα ανεργίας ,να ,να ,να... και από την άλλη λένε: να μην αυξηθεί ο ΦΠΑ, να αυξηθεί το αφορολόγητο, να μειωθούν οι άμεσοι φόροι... Χωρίς να μπαίνουν, όμως, στον κόπο καν να εξηγήσουν έστω και αφηρημένα πως θα συμβιβασθούν όλα αυτά με τη δημοσιονομική εξυγίανση. Γιατι, για να γίνουν όλα αυτά κάποιες ομάδες ανθρώπων (πολλές ομάδες ανθρώπων) πρέπει να σταματήσουν να παίρνουν λεφτά (πολλά λεφτά) αυτές οι ομάδες όμως ξέρουν να ξεσηκώνονται όταν χρειάζεται (που σπάνια χρειάζεται γιατι κανείς δεν τους ενοχλεί) και να έχουν συνήθως (και περιέργως) και την κοινή γνώμη με το μέρος τους...

Όλοι, λοιπόν, προτιμούν να λένε αυτά στα οποία δε θα υπάρχουν αντιδράσεις...

Ανασχημτισμός

Πρόσφατα έγινε ανασχηματισμός. Ας κάνω λοιπόν ένα δύο σχόλια και για αυτόν.
Κατ΄αρχάς ο ανασχηματισμός είναι το δεύτερο θέμα μετά τις εκλογές με το οποίο έχουν εμμονή τα ΜΜΕ για αδιευκρίνιστους λόγους. Κάθε ώρα και στιγμή ακούμε "πληροφορίες" για το πότε και πώς θα γίνει ο ανασχηματισμός. Μόλις γίνει βέβαια ο ανασχηματισμός μπορεί να παρουσιάζεται στην αρχή σαν μεγάλη είδηση αλλά προφανώς αμέσως παύουν όλοι να ασχολούνται και ποτέ ουσιαστικά δε κρίνεται αν τελικά καλώς έγινε ο ανασχηματισμός ή όχι.

Ο συγκεκριμένος ανασχηματισμός, όμως, και γενικά οι ανασχηματισμοί του Κ. Καραμανλή είναι ιδιαίτερα σημαντικοί, γιατι τον πολύ απλό λόγο ότι στη συντριπτική πλειονότητά τους οι πολιτικές ασκούνται από τους υπουργούς μόνους τους, ενώ ο κ. Καραμανλής λαμβάνει ελάχιστες πρωτοβουλίες. Με ελάχιστες εξαιρέσεις όλα όσα έγιναν ή δεν έγιναν οφείλονται στην πρωτοβουλία ή την αδράνεια των υπουργών και όχι του πρωθυπουργού. Ας δούμε λοιπόν μερικά παραδείγματα...

Νόμος-Πλαίσιο: Έκανε για ανεξήγητους λόγους παραπάνω από τρία χρόνια να ψηφιστεί(εκτός αν υπάρχει κάποιος συγκεκριμένος λόγος που, για να είναι ένας διάλογος ουσιαστικός, πρέπει να διαρκέσει πάνω από τρία χρόνια...). Είναι προφανές οτι τον πρωθυπουργό αυτό δεν τον ενόχλησε αφού ούτε έδειξε να επιθυμεί την ταχύτερη ούτε τη βραδύτερη ψήφιση του νομοσχεδίου(α και για τη δευτεροβαθμια τιποτα δεν είχε θελήσει τότε η υπουργός τίποτα δεν έγινε) ...

Βιβλίο ιστορίας έκτης δημοτικού: Η κα Γιαννάκου κράτησε τη στάση ότι δεν πρέπει να αποσυρθεί με ειδική διαδικασία αυτό το βιβλίο, αλλά ότι πρέπει να κριθεί όπως όλα τα άλλα σχολικά βιβλία. Θα περίμενε κανείς ότι αυτό δεν ήταν άποψη απλώς της υπουργού αλλά και του πρωθυπουργού δεδομένου ότι την υποστήριξε και με δηλώσεις του. Παρ΄όλα αυτά μετά τις εκλογές ήρθε ο κος Στυλιανίδης και αμέσως απέσυρε το βιβλίο...

Ολυμπιακή: Είχε πει ο κος Καραμανλής, πριν γίνει πρωθυπουργός, ότι πρέπει να λυθεί αυτό το θέμα. Την πρόθεση να λυθεί το θέμα μάλλον την είχε, την πρόθεση να κάνει όμως κάτι, για να λυθεί, μάλλον δεν την είχε. Όσο ήταν ο κος Λιάπης υπουργός δεν έγινε τίποτα, όταν έγινε ο κος Χατζηδάκης υπουργός αμέσως προχώρησε σε λύση. Νομίζω δεν υπήρχε σχεδόν καμία συμμετοχή του κου Καραμανλη στο θέμα πέρα από το διορισμό του κου Χατζηδάκη.

Οικονομία: Η οικονομία είναι επίσης ένας τομέας που μέχρι τώρα είναι φανερό ότι όλες οι πολιτικές ήταν πρωτοβουλία του κου Αλογοσκούφη, ενδεικτικά: απογραφή, ιδιωτικοποίηση τραπεζών, ΣΔΙΤ, ασφαλιστικο στις τράπεζες, νόμος για τις ΔΕΚΟ, αποκρατικοποιήσεις γενικότερα, εξίσωση των συντελεστών στα καύσιμα, φορολογικη μεταρρύθμιση, σχεδιο ενίσχυσης τραπεζών. Κάποια από αυτά ενδεχομένως να τα είχε ο κος Καραμανλής υπόψη του, αλλά σίγουρα αυτός που τα υλοποίησε ήταν ο κος Αλογογκούφης χωρίς αυτόν αν έπρεπε ο κύριος Καραμανλής να πάρει μόνος του μία πρωτοβουλία μάλλον δε θα είχε γίνει τίποτα ή σχεδόν τίποτα.

Και στους υπόλοιπους τομείς όμως συμβαίνει το ίδιο. Στο περιβάλλον, στην υγεία, στα δημόσια έργα, στη δημόσια διοίκηση, την περιβόητη εμανίδρυση του κράτους, στον πολιτισμό, στον ανταγωνισμό και γενικά παντού ο κος Καραμανλής είναι απών από τις πρωτοβουλίες και τις πολιτικές. Εκεί που είναι παρών είναι στις ομιλίες του στις οποίες είναι γεγονός ότι υπερασπίζεται τις πολιτικές που οι υπουργοί του ουσιαστικά σχεδίασαν και υλοποίησαν με μεγάλη αποτελεσματικότητα...

Ο κος Καραμανλής ασχολείται ο ίδιος απο ό,τι φαίνεται μόνο με τα θέματα εξωτερικής πολιτικής, με τα έκτακτα προγράμματα ενίσχυσης(σχέδιο ενίσχυσης πυρόπληκτων και σχέδιο ενίσχυσης επιχειρήσεων που υπέστησαν καταστροφές) και από ό,τι φάνηκε ασχολήθηκε λίγο και με το ασφαλιστικό νομοσχέδιο. 

Συνεπώς ας ελπίσουμε ότι οι καινούριοι υπουργοί θα έχουν υπόψη τους να κάνουν κάποια πράματα γιατί αλλιως...

Προέχει η εφαρμογή του νόμου και στην παιδεία

Αφενός ακούγεται συχνά σε σχέση με το πανεπιστημιακό άσυλο ότι δε φταίει το ίδιο για τις καταστροφές και για τις δυσάρεστες καταστάσεις που προξενούνται άλλα φταίει η μη εφαρμογή του νόμου που το προβλέπει. Πρόσφατα μάλιστα ακούστηκε ότι πρέπει να αναλάβουν και οι πρυτάνεις προσωπική ευθύνη για τις ζημιές στο πανεπιστήμιο κατ’ εφαρμογήν του νόμου. Εκτός όμως από τις διατάξεις για το άσυλο δεν πρέπει να εφαρμοστεί κανονικά ο νόμος στο σύνολό του;
Αφετέρου ο νόμος πλαίσιο παρουσιάζεται ως ένα βασικό μέτωπο του φοιτητικού κινήματος, το οποίο επιδιώκει σθεναρά ακόμα την κατάργησή του, ώστε να μην ισχύσουν οι σύμφωνα με το ίδιο τόσο βλαβερές διατάξεις του. Προτού όμως αγωνισθεί κάποιος για την κατάργηση ενός νόμου που είναι πλέον σχεδόν αδύνατον να καταργηθεί δεν είναι προτιμότερο να υποστηρίξει τα θετικά στοιχεία που υπάρχουν σε αυτόν και παραμένουν ανεφάρμοστα; Ε τί στο καλό ένας τέτοιος αγώνας σίγουρα θα έφερνε πιο εύκολα αποτελέσματα… Ίσως βέβαια να μην αγωνιζόμαστε για κάτι τέτοιο γιατί μπορεί... να δικαιωθούμε και μετά τι θα κάνουμε…;

Για να δούμε, λοιπόν:
Πρώτον: Πώς θα σας φαινόταν σε κάθε Τμήμα να προβλεπόταν η λειτουργία υπηρεσίας πρώτον για την παροχή συμβουλευτικών υπηρεσιών με σκοπό την ομαλή μετάβαση από τη δευτεροβάθμια στην τριτοβάθμια εκπαίδευση, δεύτερον για την υποστήριξη των φοιτητών με αναπηρία και όσων αντιμετωπίζουν δυσκολίες και τρίτον για την επιτυχή αποπεράτωση των σπουδών;
(προβλέπεται στο άρθρο 12 παράγραφος 1 στον περιβόητο νόμο πλαίσιο)
Δεύτερον: Πώς θα σας φαινόταν κάθε διδάσκων να διανέμει κατά την πρώτη βδομάδα των μαθημάτων αναλυτικό διάγραμμα μελέτης το οποίο να περιλαμβάνει τη διάρθρωση της ύλης, σχετική βιβλιογραφία και γενικά άλλη τεκμηρίωση και πληροφόρηση;
(προβλέπεται στο άρθρο 14 παράγραφος 4 στον περιβόητο νόμο πλαίσιο)
Τρίτον: Πώς θα σας φαινόταν το ένα δέκατο κάθε διανεμόμενου συγγράματος να παραχωρείται από το κράτος στη βιβλιοθήκη του πανεπιστημίου;
(προβλέπεται στο άρθρο 14 παράγραφος 5 στον περιβόητο νόμο πλαίσιο)
Τέταρτον: Πώς θα σας φαινόταν ο διαδικυακός τόπος του πανεπιστημίου να περιείχε πληροφόρηση σχετική με τα διοικητικά όργανα του πανεπιστημίου και τις αποφάσεις τους, να περιείχε πληροφόρηση σχετική με την υλικοτεχνική υποδομή(!),να περιείχε πληροφόρηση σχετική με τους οικονομικούς πόρους(!) ΚΑΙ τη διαχείρισή τους(!), να περιείχε τα βιογραφικά και το επισημονικό έργο των διαδασκόντων και ακομα να τηρείται ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ στην ελληνική και στην ΑΓΓΛΙΚΗ γλώσσα.
(ναι αυτά, αλλά και όχι μόνο είναι υποχρεωμένοι να διαθετουν οι διαδικτυακοί τόποι των σχολών στις οποίες φοιτούμε και προβλέπονται στο άρθρο 18 παράγραφοι 1 και 2)

Γιατί δεν αγωνιζόμαστε για αυτα;

Οι 13 προτάσεις νόμου του 2008

Είναι μάλλον προφανές ότι η κοινοβουλευτική δράση του κάθε βουλευτή επηρεάζεται υπερβολικά περισσότερο από το κόμμα στο οποίο αυτός ανήκει παρά από την ίδια την προσωπικότητα του βουλευτή. Αυτό στην πραγματικότητα έχει γίνει τόσο κοινότυπο που πλέον δεν μας κάνει καν εντύπωση, ότι δηλαδή αντί να νομοθετούν οι βουλευτές νομοθετούν τα κόμματα. Υποτίθεται ότι δε θα έπρεπε να είναι έτσι… κάνεις όμως δεν κάνει τίποτα για να αλλάξει αυτή η κατάσταση. Για του λόγου το αληθές θα κάνω μία γενική ανασκόπηση σχετική με τις προτάσεις νόμου του έτους 2008.

Οι προτάσεις νόμου συνολικά που κατατέθηκαν ήταν 13 επι συνόλου 66 νομοσχεδίων, από τα 13 κανένα δεν εγινε νόμoς του κράτους. Έγιναν νόμοι του κράτους 48 σχέδια νόμου (συμπεριλαμβανομένου και του χωροταξικού), μία τροποποίηση του κανονισμού της βουλής με πρόταση του προέδρου, και μένουν 4 σχέδια νόμου που θα ψηφισθούν το 2009.

Από την πλευρά του ΣΥΡΙΖΑ οι τρεις προτάσεις προέρχονταν από το κόμμα γενικα και αφορούσαν η μία τον εκλογικό νόμο με αφορμή το νόμο Παυλόπουλου, και οι άλλες δύο την κατάργηση των φοροαπαλλαγών της εκκλησίας και το χωρισμό εκκλησίας κράτους (νομοσχέδιο βασικά που έδωσε στη δημοσιότητα το 2005 η Ελληνική Ένωση για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου και του Πολίτη) με αφορμή το σκάνδαλο Βατοπεδίου. Πράγμα που σημαίνει καμία πρωτοβουλία ούτε από το κόμμα και ούτε από κάποιον βουλευτή προσωπικά. Πρότεινε τρεις νόμους με σκοπό τη έκφραση της άποψης του κόμματος του ΣΥΡΙΖΑ στο δημόσιο διάλογο για επικαιρικά θέματα χωρίς όμως καμία φιλοδοξία να άλλαξει άμεσα τουλάχιστον η έννομη τάξη σχετικά με κάτι που να παρατήρησε το κόμμα ή κάποιος βουλευτής του.

Από την πλευρά του ΠΑΣΟΚ οι τρεις από τις 6 προτάσεις στερούνται πλήρους σοβαρότητας. Η μία αφορά μέτρα ενίσχυσης των οικονομικά ασθενέστερων, βασικά το επίδομα θέρμανσης, αλλά και κάποιες άλλες ελαφρύνσεις. Η πρόταση δεν αναφέρει από πού θα βρεθούν τα χρήματα. Η αξιοπιστία της, λοιπόν, εξαρτάται αποκλειστικά απο τις δημοσιονομικές δυνατότητες του κράτους. Δημοσιονομική πολιτική ασκεί η ΝΔ και όχι το ΠΑΣΟΚ. Κατά τεκμήριο, λοιπόν, η πρόταση αυτή δεν μπορεί να είναι πιο αξιόπιστη από την αντίστοιχη της ΝΔ, αλλά και πέρα από αυτό καταλήγει κανείς και ουσιαστικά στο ίδια συμπεράσμα, αν εξετάσει έστω και λίγο τα μεγέθη αυτής της πρότασης. Τα ίδια περίπου ισχύουν και για τις άλλες δύο προτάσεις σχετικά με τις πυρόπληκτες περιοχές και σχετικά με την ενίσχυση της απασχόλησης. Συμπεριλαμβάνονται αστρονομικά και κάποιες φορές και παράλογα νούμερα, ενώ η έκταση των προτάσεων είναι μικρή χαρακτηριστικό που στη συγκεκριμένη περίπτωση δεν αποτελεί αρετή αλλά μάλλον τσαπατσουλιά και ένδειξη της πρόθεσης του ΠΑΣΟΚ να δημιουργήσει εντυπώσεις εκ του ασφαλούς.

Παρ΄όλα αυτά το ΠΑΣΟΚ έκανε 2 προτάσεις από τις οποίες η μία εκφράζει μία άποψη του και η δεύτερη (ακόμα πιο εντυπωσιακό) αποτελεί μία προσπάθεια να αλλάξει κάτι ή έστω να συμβάλει στο να αλλάξει. Το ένα νομοσχέδιο αφορά το σύμφωνο συμβίωσης και με αυτό το ΠΑΣΟΚ πρότεινε ξεκάθαρα και στήριξε την άποψη να εφαρμοστεί και για τα ζευγάρια του ίδιου φύλου αυτή η ρύθμιση της ελεύθερης συμβίωσης. Το δεύτερο αφορά την προστασία των νοικοκυριών από την υπερχρέωση, το οποίο παρόλο που αποτελεί μία κίνηση εντυπωσιασμού στη δύσκολη συγκυρία και απο πλεράς ΠΑΣΟΚ και ΝΔ, ωστόσο είναι ένα θέμα πάνω στο οποίο το ΠΑΣΟΚ δεν εργάστηκε τόσο πρόχειρα και στο οποίο τα δύο μεγάλα κόμματα για μια φορά αντάλλαξαν και τελικά συνέθεσαν έστω και ελάχιστα τις απόψεις τους. Η έκτη πρόταση νόμου αφορά το σκάνδαλο Βατοπεδίου και απλώς προτείναι την ανάκληση όλων των συναλλαγών που έγιναν.

Οι προτάσεις νόμου , λοιπόν, του ΠΑΣΟΚ φανερώνουν πρώτον μία προσπάθεια του ΠΑΣΟΚ να τρέξει πίσω από τις εξελίξεις της επικαιρότητας και αρκετές φορές να πλειοδοτήσει εκ του ασφαλούς σε σχέση με την κυβέρνηση, δεύτερον την έλλειψη προσπάθειας να παρατηρήσει και να βελτιώσει μία οποιαδήποτε νομοθετική κατάσταση(με τη μικρή επιφύλαξη της προστασίας των νοικοκυριών από την υπερχρέωση) και τρίτον την πλήρη μα πλήρη απουσία των βουλευτών της ως μεμονωμένες προσωπικότητες και όχι απλώς ώς μέλη του ΠΑΣΟΚ.

Από την πλευρά του ΚΚΕ κατατέθηκαν (πάντοτε από το Κόμμα) 2 προτάσεις για παροχές που πρέπει να πραγματοποιήσει το κράτος. Κινούνται και οι δύο στο χώρο της επιστημονικής φαντασίας από άποψη μεγεθών. Από την άλλη κατέθεσε όμως και μία πρόταση νόμου απίστευτη αν σκεφτεί κανείς ότι προέρχεται από το ΚΚΕ. Προτείνει μέσω αυτής την πλήρη κατάργηση των έμμεσων φόρων στο πετρέλαιο και σε άλλα βασικά προϊόντα. Στην ουσία δηλαδή προτείνει από τη μία να κάνει τερατώδεις παροχές το κράτος στο λαό και από την άλλη να καταργήσει τους έμμεσους φόρους του κράτους οι οποίοι φυσιολογικά εξασφαλίζουν τα χρήματα για τις παροχές. Το πιο εξωφρενικό όμως είναι ότι με τον τρόπο που το προτείνει στην πράξη θα διευκόλυνε τις πετρελαϊκές και τις άλλες εταιρίες να επωφεληθούν ακόμα περισσότερο με την κατάργηση των έμμεσων φόρων. Αυτή η πρόταση είναι χωρίς καμία αμφιβολία ακραία νεοφιλελεύθερη... Η τέταρτη, τέλος, πρότασή του ήταν η ίδια πρόταση που είχε καταθέσει και ο ΣΥΡΙΖΑ πριν κάποιους μήνες για το χωρισμό κράτους εκκλησίας…

Από την πλευρά του ΛΑΟΣ τίποτα...

Από την πλευρά της Νεας Δημοκρατίας, από την πρευρά δηλαδή των 110 περίπου βουλευτών που δε συμμετέχουν στην κυβέρνηση, ακόμα περισσότερο απογοητευτικά, τίποτα…
Δε χρειάζεται νομίζω κάποιο άλλο σχόλιο…

Σίγουρα η παρουσία και η συμβολή των κομμάτων και πολύ περισσότερο των βουλευτών δε φαίνεται μόνο από τις προτάσεις νόμου που καταθέτουν. Υπάρχουν οι τροπολογίες, ο κοινοβουλευτικός έλεγχος, οι διάφορες επιτροπές και άλλοι τομείς στους οποίους πρέπει να προσφέρει ο κάθε βουλευτής.
Αναμφίβολα όμως έχουν και οι προτάσεις νόμου τη σημασία τους…