Οι 13 προτάσεις νόμου του 2008

Είναι μάλλον προφανές ότι η κοινοβουλευτική δράση του κάθε βουλευτή επηρεάζεται υπερβολικά περισσότερο από το κόμμα στο οποίο αυτός ανήκει παρά από την ίδια την προσωπικότητα του βουλευτή. Αυτό στην πραγματικότητα έχει γίνει τόσο κοινότυπο που πλέον δεν μας κάνει καν εντύπωση, ότι δηλαδή αντί να νομοθετούν οι βουλευτές νομοθετούν τα κόμματα. Υποτίθεται ότι δε θα έπρεπε να είναι έτσι… κάνεις όμως δεν κάνει τίποτα για να αλλάξει αυτή η κατάσταση. Για του λόγου το αληθές θα κάνω μία γενική ανασκόπηση σχετική με τις προτάσεις νόμου του έτους 2008.

Οι προτάσεις νόμου συνολικά που κατατέθηκαν ήταν 13 επι συνόλου 66 νομοσχεδίων, από τα 13 κανένα δεν εγινε νόμoς του κράτους. Έγιναν νόμοι του κράτους 48 σχέδια νόμου (συμπεριλαμβανομένου και του χωροταξικού), μία τροποποίηση του κανονισμού της βουλής με πρόταση του προέδρου, και μένουν 4 σχέδια νόμου που θα ψηφισθούν το 2009.

Από την πλευρά του ΣΥΡΙΖΑ οι τρεις προτάσεις προέρχονταν από το κόμμα γενικα και αφορούσαν η μία τον εκλογικό νόμο με αφορμή το νόμο Παυλόπουλου, και οι άλλες δύο την κατάργηση των φοροαπαλλαγών της εκκλησίας και το χωρισμό εκκλησίας κράτους (νομοσχέδιο βασικά που έδωσε στη δημοσιότητα το 2005 η Ελληνική Ένωση για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου και του Πολίτη) με αφορμή το σκάνδαλο Βατοπεδίου. Πράγμα που σημαίνει καμία πρωτοβουλία ούτε από το κόμμα και ούτε από κάποιον βουλευτή προσωπικά. Πρότεινε τρεις νόμους με σκοπό τη έκφραση της άποψης του κόμματος του ΣΥΡΙΖΑ στο δημόσιο διάλογο για επικαιρικά θέματα χωρίς όμως καμία φιλοδοξία να άλλαξει άμεσα τουλάχιστον η έννομη τάξη σχετικά με κάτι που να παρατήρησε το κόμμα ή κάποιος βουλευτής του.

Από την πλευρά του ΠΑΣΟΚ οι τρεις από τις 6 προτάσεις στερούνται πλήρους σοβαρότητας. Η μία αφορά μέτρα ενίσχυσης των οικονομικά ασθενέστερων, βασικά το επίδομα θέρμανσης, αλλά και κάποιες άλλες ελαφρύνσεις. Η πρόταση δεν αναφέρει από πού θα βρεθούν τα χρήματα. Η αξιοπιστία της, λοιπόν, εξαρτάται αποκλειστικά απο τις δημοσιονομικές δυνατότητες του κράτους. Δημοσιονομική πολιτική ασκεί η ΝΔ και όχι το ΠΑΣΟΚ. Κατά τεκμήριο, λοιπόν, η πρόταση αυτή δεν μπορεί να είναι πιο αξιόπιστη από την αντίστοιχη της ΝΔ, αλλά και πέρα από αυτό καταλήγει κανείς και ουσιαστικά στο ίδια συμπεράσμα, αν εξετάσει έστω και λίγο τα μεγέθη αυτής της πρότασης. Τα ίδια περίπου ισχύουν και για τις άλλες δύο προτάσεις σχετικά με τις πυρόπληκτες περιοχές και σχετικά με την ενίσχυση της απασχόλησης. Συμπεριλαμβάνονται αστρονομικά και κάποιες φορές και παράλογα νούμερα, ενώ η έκταση των προτάσεων είναι μικρή χαρακτηριστικό που στη συγκεκριμένη περίπτωση δεν αποτελεί αρετή αλλά μάλλον τσαπατσουλιά και ένδειξη της πρόθεσης του ΠΑΣΟΚ να δημιουργήσει εντυπώσεις εκ του ασφαλούς.

Παρ΄όλα αυτά το ΠΑΣΟΚ έκανε 2 προτάσεις από τις οποίες η μία εκφράζει μία άποψη του και η δεύτερη (ακόμα πιο εντυπωσιακό) αποτελεί μία προσπάθεια να αλλάξει κάτι ή έστω να συμβάλει στο να αλλάξει. Το ένα νομοσχέδιο αφορά το σύμφωνο συμβίωσης και με αυτό το ΠΑΣΟΚ πρότεινε ξεκάθαρα και στήριξε την άποψη να εφαρμοστεί και για τα ζευγάρια του ίδιου φύλου αυτή η ρύθμιση της ελεύθερης συμβίωσης. Το δεύτερο αφορά την προστασία των νοικοκυριών από την υπερχρέωση, το οποίο παρόλο που αποτελεί μία κίνηση εντυπωσιασμού στη δύσκολη συγκυρία και απο πλεράς ΠΑΣΟΚ και ΝΔ, ωστόσο είναι ένα θέμα πάνω στο οποίο το ΠΑΣΟΚ δεν εργάστηκε τόσο πρόχειρα και στο οποίο τα δύο μεγάλα κόμματα για μια φορά αντάλλαξαν και τελικά συνέθεσαν έστω και ελάχιστα τις απόψεις τους. Η έκτη πρόταση νόμου αφορά το σκάνδαλο Βατοπεδίου και απλώς προτείναι την ανάκληση όλων των συναλλαγών που έγιναν.

Οι προτάσεις νόμου , λοιπόν, του ΠΑΣΟΚ φανερώνουν πρώτον μία προσπάθεια του ΠΑΣΟΚ να τρέξει πίσω από τις εξελίξεις της επικαιρότητας και αρκετές φορές να πλειοδοτήσει εκ του ασφαλούς σε σχέση με την κυβέρνηση, δεύτερον την έλλειψη προσπάθειας να παρατηρήσει και να βελτιώσει μία οποιαδήποτε νομοθετική κατάσταση(με τη μικρή επιφύλαξη της προστασίας των νοικοκυριών από την υπερχρέωση) και τρίτον την πλήρη μα πλήρη απουσία των βουλευτών της ως μεμονωμένες προσωπικότητες και όχι απλώς ώς μέλη του ΠΑΣΟΚ.

Από την πλευρά του ΚΚΕ κατατέθηκαν (πάντοτε από το Κόμμα) 2 προτάσεις για παροχές που πρέπει να πραγματοποιήσει το κράτος. Κινούνται και οι δύο στο χώρο της επιστημονικής φαντασίας από άποψη μεγεθών. Από την άλλη κατέθεσε όμως και μία πρόταση νόμου απίστευτη αν σκεφτεί κανείς ότι προέρχεται από το ΚΚΕ. Προτείνει μέσω αυτής την πλήρη κατάργηση των έμμεσων φόρων στο πετρέλαιο και σε άλλα βασικά προϊόντα. Στην ουσία δηλαδή προτείνει από τη μία να κάνει τερατώδεις παροχές το κράτος στο λαό και από την άλλη να καταργήσει τους έμμεσους φόρους του κράτους οι οποίοι φυσιολογικά εξασφαλίζουν τα χρήματα για τις παροχές. Το πιο εξωφρενικό όμως είναι ότι με τον τρόπο που το προτείνει στην πράξη θα διευκόλυνε τις πετρελαϊκές και τις άλλες εταιρίες να επωφεληθούν ακόμα περισσότερο με την κατάργηση των έμμεσων φόρων. Αυτή η πρόταση είναι χωρίς καμία αμφιβολία ακραία νεοφιλελεύθερη... Η τέταρτη, τέλος, πρότασή του ήταν η ίδια πρόταση που είχε καταθέσει και ο ΣΥΡΙΖΑ πριν κάποιους μήνες για το χωρισμό κράτους εκκλησίας…

Από την πλευρά του ΛΑΟΣ τίποτα...

Από την πλευρά της Νεας Δημοκρατίας, από την πρευρά δηλαδή των 110 περίπου βουλευτών που δε συμμετέχουν στην κυβέρνηση, ακόμα περισσότερο απογοητευτικά, τίποτα…
Δε χρειάζεται νομίζω κάποιο άλλο σχόλιο…

Σίγουρα η παρουσία και η συμβολή των κομμάτων και πολύ περισσότερο των βουλευτών δε φαίνεται μόνο από τις προτάσεις νόμου που καταθέτουν. Υπάρχουν οι τροπολογίες, ο κοινοβουλευτικός έλεγχος, οι διάφορες επιτροπές και άλλοι τομείς στους οποίους πρέπει να προσφέρει ο κάθε βουλευτής.
Αναμφίβολα όμως έχουν και οι προτάσεις νόμου τη σημασία τους…